Onze verbouwing in een fotoboek

Het is 1 augustus 2016. We hebben zojuist onze handtekening gezet onder het koopcontract. We zijn nu eigenaar van een klein lieflijk boerderijtje, net buiten Assen. Klein, lief en oud. Heel oud. Meer dan 100 jaar oud. En in een zorgelijke staat. Dit wordt ons project. We besluiten om het op te knappen. Gelukkig weten we op dat moment nog niet wat ons te wachten staat. Anders hadden we nooit onze handtekening gezet. Ik maakte een fotoboek van de verbouwing voor een terugblik.

Het is nu bijna 4 jaar later. Jaren met ups en downs. Want het project bleek vele malen groter dan we van te voren hadden bedacht. We zouden een jaartje bivakkeren in een stacaravan naast het huis. Dat jaartje werden er drie. Drie zomers, en drie koude winters. Dagelijks werd er gewerkt aan het huis. Zeven dagen in de week, en vaak ook in de vakanties. Het was slopen en bouwen.

Onmogelijke ideeën

Manlief was de drijvende motor. Hij bedacht hoe het eruit moest komen te zien, hij bedacht wat we nodig hadden, hij bedacht hoe we het voor elkaar moesten krijgen. Het ging niet altijd goed, er kwamen onmogelijke ideeën. Een toch, toch was het resultaat elke keer weer prachtig. Zonder zijn kennis en doorzettingsvermogen hadden we dit niet gehaald. Dankzij mijn doorzettingsvermogen en mijn rotsvaste vertrouwen in manlief (en het stellen van ‘domme’ vragen) wonen we nu in ons droomhuis.

Gevoel van vrijheid

Het was gelukkig niet alleen ellende de afgelopen 4 jaar. Het wonen in de stacaravan had zeker ook zijn charmes en het bracht ons als gezin dichter bij elkaar (letterlijk én figuurlijk). Vanaf dag 1 genoot ik van deze plek. Want dit huis, deze plek, geeft ons ontzettend veel. Vrijheid, om maar iets te noemen. En rust. En eelt op de handen, stof in de neus en aarde onder de nagels. Maar voor het eerst in mijn leven heb ik een gevoel van rust, van thuiskomen. Ik hoef nergens anders meer te wonen. Ik ben in mijn leven 15 keer verhuisd, en nu is het klaar. This is it.

Verbouwing in beeld

De afgelopen week heb ik de foto’s die we de afgelopen vier jaar maakten bij elkaar gezocht. Nu we in deze crisistijd toch veel thuis zitten, leek het me een goed idee om aan de slag te gaan met een fotoboek. Om alle herinneringen nog eens op papier te hebben. Het leuke van het maken van een fotoboek zijn alle ‘aha’ en ‘o ja’ momenten. Ik zag weer het mooie oude huisje waar ik op slag verliefd op werd, en het zweet brak me uit toen ik de foto’s zag van de sloop. De bergen zand, stenen en puin. Een fotoalbum haalt de herinnering weer terug.

In een fysiek fotoboek worden de herinneringen weer tastbaar. Een digitaal bestand kan ook, maar uit ervaring weet ik dat ik daar niet vaak in kijk. Een album pak je er makkelijk bij, laat je makkelijk zien aan je bezoek, terwijl je je verhaal erbij vertelt.

Fotoboek maken

Een foto album maken is niet moeilijk. Met software van de Fotofabriek is het in een handomdraai gemaakt. Het moeilijkste is om alle foto’s te verzamelen en je keuzes te maken. En dat is iets wat je echt zelf moet doen. Bij de Fotofabriek kan je overigens meer maken dan een fotoboek. Hang je favoriete foto op aan de muur, maak een set persoonlijke kaarten of stuur iemand een leuk cadeau met een foto erop.

Omdat we voorlopig geen bezoek zullen ontvangen, deel ik enkele foto’s uit mijn foto-album online. En wanneer de social distance weer is opgeheven, kom dan langs, dan vertel ik het hele verhaal erbij.

Wil je nu alvast meer zien van de verbouwing, volg dan deze link.

Deze blog is voor een deel gesponsord. Ik werk alleen met gesponsorde blogs wanneer het product waarover ik schrijf, daadwerkelijk duurzaam is en het bedrijf dit kan verantwoorden.