Van woongenot naar leefgenot

You don’t know what you’ve got till it’s gone… Een regel uit het nummer Big Yellow Taxi. Maar ook een zin die oh zo toepasselijk is op onze situatie. Wat een woongenot hebben we altijd gehad. De verwarming die ’s morgens op het gewenste moment aanslaat zodat het behaaglijk is tegen de tijd dat wij op onze blote voeten beneden komen. Altijd warm water bij de hand. Iets opwarmen in de magnetron, iets bakken in de oven. Vuile vaat in de vaatwasser. En (bijna) altijd alles bij de hand.

En dan ga je van 135 m² woongenot naar zo’n 35 m². Waar moet ik heen met onze spullen? Ik ben werkelijk alles kwijt. En vind ik iets wel, dan heb ik geen plek om het op te bergen. Elke vierkante centimeter in onze stacaravan is bezet. In onze slaapkamers kunnen we onze kont niet keren. En dan staat er alleen maar een bed!

Zuinig met gas

Koken doen we op propaan, want de caravan heeft altijd op een camping gestaan. Een nieuwe fles is duur, dus letten we extra op ons gasgebruik: de geiser gaat alleen aan als we warm water nodig hebben. Lees: douchen en afwassen. ’s Morgensvroeg zet manlief (tot nu toe, en ik hoop nog heel lang) handmatig de gaskachel aan die de kamer een beetje voorverwarmt. Een elektrisch kacheltje zorgt ’s nachts voor een stabiele temperatuur van 12 graden. Zodra we thuis zijn gaan de schoenen uit en de sloffen aan. En een dik vest.

Ruzie wie moet afwassen

Afwassen doen we ouderwets met de hand. Een beetje wennen, want het aanrecht staat bij drie kopjes al vol. En voor zo weinig vaat gaat de geiser niet aan. En we maken weer ouderwets ruzie over wie wast en wie droogt. ’s Avonds maar wat eerder onder de wol. De lakens voelen akelig koud, maar worden door onze eigen temperatuur snel warm. Na een half uurtje gaan de sokken uit. Het dekbed ligt er al op, met eroverheen een groot, dik deken.

Luxe waarderen

Het klinkt als een hoop geklaag. Maar dat is het niet. Het is een openbaring om erachter te komen hoe we gewend zijn aan onze luxe, en deze vaak vergeten te waarderen. En dat je ook heel goed een tandje lager kunt leven, zonder daar direct hopeloos van te worden. We wennen snel aan de nieuwe situatie en genieten van dat waar we al heel lang naar uitkeken: vrijheid!