Een aantal jaren geleden las ik een bericht in de krant waar ik van schrok. Niet dat het nieuws heel onverwacht kwam. Nee, ik had het al vaker gehoord. Maar nu stond het er wel erg nadrukkelijk: Als er wereldwijd niet snel iets verandert in het klimaatbeleid, gaat de kans om de opwarming van de aarde een halt toe te roepen verloren. Het staat geschreven in het klimaatrapport van VN-organisatie IPCC. Ik schrok niet van het eerste deel van de tekst. Dat is al lang bekend. Maar ik had toch het idee dat we steeds bewuster worden en dat we het tij nog altijd kunnen keren. Hier staat echter dat die tijd, de tijd om het tij te keren, de tijd dat we nog een kans maken om het allemaal weer goed te maken, nu wel heel snel nadert.
Hoog tijd dus om zelf iets te gaan doen. Want voor mij is niks doen géén optie. Ik zie mijzelf al over vijftig jaar, zittend in mijn schommelstoel, met mijn achterkleinkind naast me. Ze stelt me de vraag: “Oma, wat deed u toen u hoorde dat het klimaat hard achteruit holde, en bekend werd dat er grote droogtes en overstromingen konden ontstaan als mensen niet bewuster zouden gaan leven? U had vast wel gehoord dat de luchtkwaliteit steeds minder zou worden, waardoor wij niet meer vrij kunnen ademen. Geloofde u dat toen? En wat deed u toen?” Hoe kan ik haar vertellen dat ik mijn schouders ophaalde toen ik het klimaatrapport las en dacht: ”Zover komt het niet. Dat lossen ‘zij’ later wel op.”
Ik hou van de tekst: “Verander de wereld, begin bij jezelf.” Zijn mijn duurzame stappen een druppel op de gloeiende plaat? Dat denk ik niet, want veel mensen zijn mij al voorgegaan. En ik ben ervan overtuigd dat veel druppels de plaat zeker kunnen afkoelen. En we dus het tij alsnog kunnen keren.
‘De keuzes die we nu maken, beïnvloeden de risico’s die we de rest van deze eeuw lopen’, besloot het klimaatrapport.
Ik maak mijn keuze nu. Jij ook?
Ageda Venema
Ik ben Ageda, bouwjaar 1972. Getrouwd met Piet en met 1 + 2 dochters. En ik heb een droom: Energieneutraal wonen, zelfvoorzienend leven. Samen met man en dochterlief zoek ik steeds naar nieuwe stappen om deze droom te verwezenlijken. Onze eerste stapjes zetten we in 2014 met het aanpassen van onze levensstijl: minder afval produceren, zuiniger met water omgaan, biologisch eten, auto de deur uit, enz. In 2016 kwam een oud keuterboerderijtje op ons pad met een halve hectare grond erbij. Dit was het begin van mijn carrière in het moestuinieren en voor Piet een introductie in duurzaam verbouwen. Met mijn (eigenlijk onze) opgedane ervaring wil ik andere graag helpen. Daarom schrijf ik e-books en zet ik me in als duurzaamheidscoach.