Ik heb laatst goed opgelet tijdens de open tuindag in Meppel. Daar kreeg ik uitstekende uitleg over de basisprincipes van permacultuur. En laat dat net het idee zijn dat wij in ons hoofd hebben voor ons stukje land.
Net nu ik dacht dat er geen werk meer te doen is in de tuin omdat de winter voor de deur staat, moet ik aan de slag. Een belangrijke eerste stap voor een natuurlijke tuin, is het observeren van je tuin. Waar is het vaak zonnig, waar komt de wind vandaan en wat groeit er zoal.
Ongeduldig
Maar voor observeren alleen heb ik geen geduld. Ik wil planten, ik wil oogsten. Gelukkig hebben we heel veel grond. Daarom hebben we nu het idee om een paar bedden aan te leggen op verschillende plekken in de tuin, zodat we die bedden kunnen observeren. Want ik kan beter een bed observeren, dan een grasveld waar in mijn ogen overal dezelfde sprieten groeien.
Niet spitten
De grond klaar maken voor komend jaar is minder ingewikkeld dan ik dacht. Ik zag mezelf al staan met een spa de bodem om te spitten. Het is echter veel eenvoudiger. Spitten doe je bij hoge uitzondering, heb ik geleerd, want je maakt het bodemleven ermee kapot. En dat bodemleven moet juist de komende tijd gaan floreren.
Basis van een bed
Hoe maak je dan een stukje (begroeid) land klaar? Je maakt de grond eerst zoveel mogelijk egaal en legt er dan karton op. Egaal betekent dat je alle hoge onkruid plat trapt, zodat het karton er vlak op ligt. Oude kartonnen dozen hebben wij genoeg dankzij de verhuizing. Wel eerst alle plakband en nietjes eruit halen! 
Vervolgens maak je met stenen of dikke takken de omtrek van je bed. Bedek je het karton vervolgens met een flinke laag mulch/aarde. In de komende maanden zal het karton verteren. Belangrijk is dat er geen licht naar de ondergrond kan komen, want dat zorgt ervoor dat het onkruid dat je zo juist hebt afgedekt, toch weer kan ontkiemen. Tot slot dek je de grond af met stro of afgevallen bladeren.
Nu is het wachten op het voorjaar. En dagelijks een rondje door de tuin. Om te observeren.
Geef een antwoord