Nog maar drie weken te gaan voor de bruiloft. Af en toe slaat de schrik me om het hart. Hebben we alles wel op tijd? Gelukkig konden we gisteren weer een to do’tje van de lijst schrappen: onze ringen hebben we opgehaald. Wat zien ze er mooi uit! En ze hebben ook nog eens een duurzaam tintje.
Van te voren hebben we geshopt, gegoogeld, gekeken en gevraagd: wat kunnen we om onze vingers dragen waar we een goed gevoel bij hebben? Naar de eerste de beste juwelier stappen en een gouden ring uitzoeken, past niet bij onze duurzame gedachte. Want goud is niet duurzaam. In de goudmijnen is vaak sprake van gedwongen arbeid dat fysiek zwaar is en vaak onveilig. Niet alleen door de slechte staat van de mijnen waarbij soms schachten instorten, maar ook door het gebruik van het giftige kwik.
Dus dachten we verder na: zilver, koper, zirkoon. Niet altijd is het winnen van de metalen een probleem, maar het proces om er het gewenste resultaat uit te krijgen wel. Denk aan de hoge smelttemperaturen die nodig zijn om het product te bewerken. Bij lood schijnt dat overigens geen probleem te zijn, maar ja, een loden ring aan mijn vinger zie ik ook niet zo zitten.
Toen we ook eenduidig nee zeiden tegen een getatoeëerde ring om onze vingers, kwamen we uit bij hergebruik. Dat we daar niet eerder aan gedacht hadden: trouwringen van gerecycled goud! Ik had nog een gouden ketting liggen die ik nooit draag, konden we die niet omsmelten? We vonden een aardige goudsmit in Groningen die dat voor ons wilde doen. En zie hier, twee prachtige ringen (hoe ze eruit zien, hou ik nog even 3 weken geheim).
Een gehuurde jurk en gerecyclede ringen. We gaan een leuke duurzame bruiloft tegemoet!
Ik ga trouwen! Vriendlief ging netjes voor me door zijn knieën en keek me met zijn grote trouwe ogen aan. Of ik alsjeblieft….