Vandaag de eerste schooldag. Gelukkig! En dat zeg ik met een diepe zucht. Daarmee wil ik niet zeggen dat ik een verschrikkelijke vakantie heb gehad. Integendeel, het was gezellig en leuk, maar wel flink vermoeiend. Ik merk dat ik toe ben aan regelmaat. Aan een ritme. Want in de vakantie kan en mag alles, en daarmee doe ik niet de dingen die ik eigenlijk wil doen.
Regelmaat
Tien jaar geleden, toch dochterlief net geboren was, leerde ik de drie R’en: Rust, Reinheid en Regelmaat. En ik maar denken dat dat alleen voor de baby gold. Tien jaar later, na 6 weken vakantie, snak ik vooral naar de laatste R. De R van Regelmaat. Elke ochtend op dezelfde tijd opstaan, naar school/werk, een blogje schrijven, ’s avonds sporten en op tijd naar bed. Zonder deze regelmaat voel ik me verloren. Want juist wanneer ik zeeën van tijd heb, komt er weinig uit mijn handen. Want alles kan immers morgen ook wel. ’s Avonds nog een wijntje, omdat het toch vakantie is. Sporten doen we wel op een ander moment in de week. Maar ja, dan verdoe ik me tijd weer aan andere heerlijke, maar vaak nutteloze dingen.
De wekker weer gezet
Dus vanochtend om 6 uur ging de wekker, om 8 uur zwaaide ik dochterlief uit, en tot vanmiddag heb ik hard gewerkt. Nu tijd voor een blogje en dan de hardloopschoenen aan. So far so good. Heerlijk die regelmaat. Vakantie vieren is geweldig, maar weer terug naar de orde van de dag is ook niet verkeerd.
Over twee weken denk ik er vast weer anders over en kijk ik weer reikhalzend uit naar de herfstvakantie. Maar ach, er moet wat te wensen overblijven.