En of het gelukt is? Laat me zeggen: ik ben tevreden. Het is me niet gelukt om helemaal niets te kopen. Er ging af en toe iets kapot: m’n wandelschoenen vielen uit elkaar, er kwam een scheur in mijn spijkerbroek en soms was ik rijkelijk te laat om nog een verjaardagscadeautje te maken. Of had ik absoluut geen inspiratie. Maar het aantal dingen dat ik heb gekocht, zijn zeker op één hand te tellen. En daar ben ik erg blij mee.
Een jaar lang niks kopen bleek achteraf een wel hele grote uitdaging. Toch ben ik blij dat ik het heb gedaan. Want het heeft me erg veranderd. Ik ben minder ‘hebberig’ geworden. En ik weet dat ik zonder kopen toch ook heel gelukkig ben. (ok, dat klinkt een beetje te zweverig :))
Wat heeft een jaar lang niks kopen mij opgeleverd?
1. Volle portemonnee
Niks kopen heeft me wel degelijk iets opgeleverd. In de eerste plaats een volle portemonnee. Je wilt niet weten hoeveel geld je ongemerkt uitgeeft. Elke winkel heeft wel speciaal voor jou iets in de aanbieding. Ook al heb je het niet nodig, je bent gek als je het laat liggen. Hun verkooptrucjes werken uitstekend. We trappen er met zijn alleen massaal in. En het kost ons bakken met geld.
2. Minder nodig
Niks kopen heeft me het gevoel gegeven dat ik ook echt met minder toekan. Als ik nu door de stad loop, brandt het geld niet meer in mijn broekzak. Spullen vullen je huis. En daarmee je hoofd. In onze stacaravan staat nu alleen het hoognodige. De rest zit in dozen. Nu, 3 maanden na de verhuizing, weet ik niet eens meer wat er in de dozen zit. Ik mis niks. Toch staan er bij ons in de stal en bij mijn ouders op zolder minstens 30 dozen.
3. Veel creativiteit
Tot slot heeft niks kopen me heel veel creativiteit opgeleverd. Ik maak zelf mijn verzorgingsproducten, schoonmaakmiddelen, cadeautjes, kaarten, lekkernijen en als ik koude voeten heb, brei ik gewoon mijn sloffen zelf. Ik wist eigenlijk niet dat ik zoveel zelf kon maken.
Ik vind het aanpasen van ons koopgedrag, consuminderen dus, een belangrijk onderdeel van een duurzamer leven. Wil je ook met minder door het leven? Stel jezelf dan regelmatig de vraag: heb ik dit echt nodig? Na morgen is mijn uitdaging afgelopen en mag ik weer ‘kopen’. Maar ik vraag me serieus af: wat heb ik eigenlijk nodig?
Goede voornemens. Doe jij daar aan? Ik wel. Hoewel ik niet altijd wacht tot 1 januari om een verandering in mijn leven door te voeren. Maar zo eind december denk ik automatisch wel meer na over het komend jaar. En stel ik me de vraag: wat zullen we volgend jaar anders doen? 
Op de valreep van 2015 schafte ik nog wel snel één ding aan: een naaimachine. Zelf kleding maken van kleding (recykleren) behoort niet tot mijn voornemens, maar tot mijn plannen. Maar daarover volgend jaar meer.
Na een maand van minimalistisch leven zijn er wat ‘gaten’ in mijn huis gevallen. De kast op zolder is overzichtelijk, ik heb een werkplek zonder troep, de administratie is op orde, en in verschillende kasten is weer aardig wat ruimte. Daarnaast zit er nog geld in mijn portemonnee, want ik heb niks uitgegeven (behalve aan eten uiteraard). En goh, ik blijk wel vier aantekenboekjes te hebben. Vandaar dat ik nooit de juiste aantekeningen vind als ik ze nodig had. Wie opruimt, vindt nog eens wat.
Sinds vier dagen kijk ik anders naar mijn huis. Ik kan geen kamer binnenkomen of ik kijk even rond of ik spullen zie liggen die weg kunnen. Maar ik zie ze niet. Want alle spullen die ik zie zijn vertrouwd, en vertrouwde spullen doe ik niet zomaar weg.
Nu de auto de deur uit is, val ik een beetje in een gat. Mijn auto verkopen is tot nu toe de meest duurzame stap die ik zette. What’s next?