Met dit mooie herfstweer moet je wel naar buiten, de natuur in. Toevallig waren manlief en ik deze week tegelijk een paar uurtjes vrij. Dus hup, de wandelschoenen aan. Gelukkig ligt de natuur bij ons om de hoek. Wij gingen wandelen over het Balloërveld.
Een plek vol geschiedenis
Het Balloërveld ligt onder de rook van Assen, tussen de dorpjes Rolde, Gasteren, Balloo en Loon. Het is een ruim 360 hectare groot heidegebied. Behalve heide en vergraste heide, staan er ook oude eiken, is er een zandverstuiving en een pittoresk dennenbos. Het Balloërveld is een plek vol geschiedenis. In de middeleeuwen liep hier de drukke verkeersroute van Coevorden naar Groningen. Er liggen grafheuvels, een urnenveld en er zijn resten van akkerbouw uit de ijzertijd te vinden. Een een tankgracht uit de Tweede Wereldoorlog. Schapen liepen hier vroeger ook, en nu nog steeds. En altijd zie je in de verte de kerktoren van Rolde uit de 11e eeuw. Het is er vooral erg open en erg stil. Dé plek om even je hoofd leeg te maken.
Heerlijk dwalen
Er zijn twee parkeerplaatsen: Galgenriet (tussen Loon en Gasteren), en bij de schaapskooi in het dorpje Balloo. Paarse paaltjes geven de route aan, een lange of een korte. Leuker is om de paaltjes gewoon te laten voor wat ze zijn. Over het Balloërveld kan je heerlijk dwalen. Echt verdwalen lukt je niet, dus sla eens links, rechts of neem een klein paadje die je dwars over de hei leidt. Houdt de kerktoren in de gaten. De kans is groot dat je de schaapskudde tegenkomt. Sta dan even stil. En geniet.
Dagelijks zit hij er: een roodborstje op het dak van de stal. Precies voor ons keukenraam. Behalve het roodborstje, worden we ook elke dag vereerd met een bezoekje van koolmeesjes. Tijd om een paar vetbollen voor ze op te hangen, zodat ze ook gezellig bij ons blijven.
WC-rol
Om vogels op meerdere plaatsen te voorzien van eten, hang ik ook twee oude koffiekopjes op, gevuld met vetbollen en ‘bak’ ik nog een paar ‘muffins’. Ook deze zijn makkelijk zelf te maken. Je hebt nodig:
Zelf koop ik vogelzaad van de 
Het mooiste van de lente: de steeds langer wordende avonden. Voor ons reden om na het eten ’s avonds nog even op pad te gaan. En dan kom je soms mooie verrassingen tegen. Zoals in de Gasterse Duinen, waar de kudde van Anloo graast, prachtige Schotse Hooglanders. En dit keer liepen ze rond met hun schattige jonkies. Nog zonder imposante horens en zonder haar voor hun ogen. 
Mama keek op afstand toe.