Aangenaam, mijn naam is Nero. Ik ben 5 maanden oud en geboren in Griekenland. Wie mijn vader en moeder zijn weet ik niet. Ik ben op straat gevonden toen ik een paar weken oud was. Ik ging naar het asiel en daar hebben ze me verzorgd, kreeg ik te eten en de dokter onderzocht me en gaf me prikjes. Toen mocht ik in het vliegtuig. Eerst woonde ik in een gastgezin om een beetje te wennen aan een huislijk leven. Nu heb ik mijn definitieve plek gevonden. Hier voel ik me thuis.
Dit is in het kort het verhaal van onze nieuwe huisgenoot Nero. Een speelse, ondeugende maar bovenal zeer lieve hond. Hij woont sinds een week bij ons. De eerste dagen waren spannend: Nero was angstig, piepte de hele dag, kroop ineen als hij een hond/mens/trein/auto/eend/kip/kat tegenkwam. Maar nu, een week later, komt hij netjes naast me zitten als er iets onbekends op zijn pad komt, gaat hij vanzelf in zijn bench als wij gaan slapen of weg moeten, en loopt hij te dollen met zijn speelgoed. En uiteraard met onze slippers, sokken, wasknijpers en wat nog meer ‘verloren’ op de grond ligt. Hij snurkt luid tijdens al zijn dutjes, eet bescheiden zijn brokjes en zit voor de deur als hij uit moet. Nou ja, meestal dan. Ongelukjes gebeuren soms nog. En met katten Sushi en Meisje wil hij alleen maar spelen. Andersom is dat nog niet helemaal het geval. Maar het blazen van de dames wordt steeds minder.
Ras: Grieks
Wat voor ras Nero is? Ik noem het maar Grieks. Want Nero hebben we geadopteerd via de stichting Monemvasia, een organisatie in Griekenland die daar zwerfhonden opvangt. In het stadje Monemvasia zijn veel zwerfhonden. Er wordt op ze geschoten en naar ze geschopt. Ze zijn duidelijk ongewenst.
Naar een geschikt hondje uit het voor ons dichtstbijzijnde asiel hebben we gekeken, maar tot mijn verbazing zitten daar vooral oudere honden. De meesten hebben een behoorlijke levenservaring. En het aanbod plaatsbare jonge honden is niet ontzettend groot. Nu heeft Nero uiteraard ook een flinke rugzak, maar dankzij zijn jonge leeftijd en eerste opvang in een gastgezin, durven wij deze uitdaging wel aan. Wij beseffen dat we nog veel moeten leren, net zo veel als Nero. Of misschien nog wel meer.
Lokale opvang
De stichting Monemvasia zorgt ervoor dat de honden die zij hebben opgevangen worden gevaccineerd, gechipt en in het bezit komen van een Europees paspoort. Daarna worden ze naar gastgezinnen in Nederland gestuurd. Gelukkig doen ze in Griekenland zelf ook veel. Lokaal zijn ze in gesprek met overheidsinstanties om de zwerfhondenproblematiek tegen te gaan en helpen ze mee met een sterilisatieprogramma. Want het mooiste is natuurlijk dat het zwerfhondenprobleem in de stad zelf wordt opgelost.
Nero ligt inmiddels weer onder mijn stoel te slapen, na een natte en winderige wandeling. De katten liggen niet ver bij hem vandaan ook te slapen. Met één oog open.
Lees ook: