Dochterlief en ik hadden afgelopen week een moeder-dochterdag. Gezellig shoppen, naar de bioscoop (de film Storks is erg leuk!) én pizza eten. De pizza zouden we zelf maken. Maar dat was nog niet zo makkelijk. Want in de stacaravan hebben we geen oven, dus hoe doe je dat?
Gelukkig vond ik een aantal recepten van pizza zonder oven, gewoon gemaakt in een pan. Maar ik had nog een klein probleempje. Ik hou van pizza, maar níet van de bodem. Daar word ik snel misselijk van, krijg direct een zwangere buik, om nog maar niet te praten over de stoelgang de volgende dag.
Pizzabodem havermout
Na even zoeken vond ik het: een goed te verteren pizzabodem van havermout, lijnzaad, water en ei. Voor twee pizza’s deed ik
- 100 gram havermout,
- 4 eieren,
- 2 eetlepels gemalen lijnzaad en
- 150 ml water
in een kom. Ik roerde alles door elkaar en liet het tien minuten rusten.
Daarna bakte ik het mengsel (na nog een keer goed doorgeroerd te hebben) als een pannenkoek in de pan. Niet te groot, want je moet ‘m nog keren. Smeer het mengsel goed uit over de bodem, zodat hij niet te dik wordt. Anders blijft hij een beetje zompig. Als de onderkant droog is, keer je ‘m om en dan begint het beleggen. Wij maakten de lievelingspizza van dochterlief: pizza Hawaï, met ketchup als tomatensaus, veel geraspte kaas, plakjes ham en schijfjes ananas. Deksel op de pan en op een halfzacht vuur in een paar minuten (hou het in de gaten) alles laten smelten.
Geen opgeblazen gevoel
Het was niet dé beste pizza die dochterlief ooit heeft gegeten. Helaas. Maar haar bord was leeg en de volgende dag snoepte ze nog wat van het restant. Gelukkig: zó verschrikkelijk was het nu ook niet.. Zelf vond ik ‘m erg lekker en bleef het opgeblazen en misselijke gevoel achterwege. Zeker voor herhaling vatbaar.