elkedaggroener

inspiratie voor een duurzame leefstijl

Zelf doen

Een dagje duurzaam spijbelen

door Leave a Comment

loesjeOf ik wel eens géén zin heb om duurzaam te doen, werd me laatst gevraagd. Nou nee, eigenlijk niet. Duurzaam doen is geen last, het is een way of living. Maar ik geef toe, heel soms heb ik zin om lekker makkelijk te doen, en dat staat niet altijd gelijk aan duurzaam doen. Want hoewel ik inmiddels een fervent OV-reizigster ben, duurt het reizen met bus en trein van a naar b best lang. Per dag ben ik zeker een uurtje langer onderweg. Nu heb ik dat er meestal wel voor over, maar soms, zoals vandaag, toch eigenlijk niet. Want ik heb het druk, op het werk wachten de deadlines, mijn carpool-collega moet de andere kant op en… de auto staat voor de deur.

Hoe je ook je best doet, als het even tegen zit is de kans groot dat je teruggrijpt naar oude gewoontes. Is dat erg? Nee, zolang deze oude gewoontes niet weer in het dagelijks leven sluipen. Maar voor een dag moet het kunnen. Het is per slot van rekening maandag! Morgen spring ik weer bij mijn collega in de auto. En woensdag… dan wordt het 20 graden. Dan blijft de auto zeker staan en spring ik lekker op de fiets.

Mijn derde dag als veganist

door Leave a Comment

pindakaas met banaanMijn derde dag als veganist. Zie ik er anders uit? Nee. Voel ik me anders? Nee, niet meer of minder afgemat dat een normale vrijdagmiddag. Verlang ik al naar hompen vlees of een eierbal? Nee, ook nog niet. Niks aan de hand dus.

 

Het enige is dat ik op zoek moet naar lekkere recepten. Recepten zonder vlees, eieren of zuivel. We eten regelmatig vegetarische hamburgers uit de winkel, maar hierin zit ei, dus niet geschikt voor een veganist. Gelukkig zijn er heel veel vega-bloggers die heel veel lekkere recepten hebben. Zoals Suzette.

Met een lang weekend voor de deur, vraag ik me af wat ik op brood zal doen. Nu ben ik een grote fan van pindakaas, en vooral van onze eigen gemaakte. Maar alle dagen pindakaas vind ik een beetje too much. Tot ik ontdekte dat je er ook mee kan variëren. Wat dacht je van pindakaas met banaan. Wauw! Geweldig. En na een boterham zit je al aardig klem. Ik kocht ook een blikje veganistische paté, met paprika en cashew. Maar nee, daar moet ik het toch niet van hebben. Een beetje smaakloos. Met het lange weekend voor de deur ga ik me eens goed verdiepen in veganistisch broodbeleg.

Vegan Challenge: ik doe mee!

door Leave a Comment

Vegan ChallengeOp 1 april begint het: de Vegan Challenge. En ik doe mee! Geen grap, ik ga de uitdaging aan: een maand lang veganistisch eten. Waarom? Eigenlijk puur uit nieuwsgierigheid. Ik weet helemaal niet goed wat veganisme inhoudt, behalve het feit dat je geen vlees, vis, zuivel en eieren eet. Door de Vegan Challenge aan te gaan, samen met mij nog 1500 mensen, hoop ik er meer over te leren. En uiteraard hoop ik ook dat ik lekker zal eten.

Veganisten maken een bewuste keuze voor het welzijn van mens, dier en planeet, is de eerste zin uit het e-book. Die keuze past uiteraard helemaal bij me. Maar ik ben ook wel een beetje sceptisch. Ik kan toch ook gewoon vegetarisch eten? Waarom deze extra stap, en ook geen honing en eieren eten? En wat doet het met mijn gezondheid? Wat moet ik eten om toch de nodige vitaminen en mineralen binnen te krijgen? Kan je als veganist gewoon intensief blijven hardlopen? En hoe gezond is dit voor kinderen? (voor man- en dochterlief is de komende maand overigens alleen het avondeten veganistisch.)

Ik kan gaan lezen over veganisme, maar aan den lijve ondervinden werkt veel beter bij mij. Haalt niet weg dat alle hulp welkom is. Dus ben jij veganist? Stuur me wat tips. En natuurlijk je lekkerste recepten.

De Vegan Challenge wordt georganiseerd door de Nederlandse Vereniging voor Veganisme. Door je in te schrijven voor de challenge ontvang je een gratis e-book, met uitleg over veganisme, handige tips over bijvoorbeeld vervangende producten (die ook in de supermarkt te vinden zijn), en een 7 dagen menuplan met allemaal plantaardige recepten. Om je op weg te helpen.

En ik zei JA!

door Leave a Comment

hartjeIk ga trouwen! Vriendlief ging netjes voor me door zijn knieën en keek me met zijn grote trouwe ogen aan. Of ik alsjeblieft….

Het kwam zo geheel onverwacht, dat ik even naar adem stond te happen. Het was onze laatste dag van onze vakantie in Suriname. ’s Avonds zaten we te borrelen met mijn vrienden, toen mijn (op dat moment nog niet) aanstaande man even het woord vroeg. Niet geheel ongewoon, hij is altijd zo galant om mensen te bedanken die goed voor ons hebben gezorgd. Een eigenschap die ik waarlijk ontbeer. Hij begon inderdaad met het bedanken, maar ik zag dat hij het steeds warmer kreeg. Op zich ook niet vreemd, want zelfs in de avond blijft de temperatuur in Suriname hangen op 28 graden. Toen hij echter ook nog naar woorden ging zoeken en mij wel heel diep aankeek, begon ook ik het warm te krijgen. ‘Hij zal toch niet…’ dacht ik nog. Maar voordat ik het wist, pakte hij mijn hand, keek me diep in de ogen en deed plechtig zijn aanzoek.

Het woordje ‘trouwen’ heeft nooit op mijn bucketlist gestaan. Ik zie mijzelf niet in een witte jurk (eigenlijk helemaal niet in een jurk, maar dat terzijde) elkaar plechtig van alles en nog wat beloven, vervolgens dansen op een te luide band en om 24.00 uur broodjes kaas uitdelen. Zo herinner ik mij tenminste de bruiloften van vroeger. Daarnaast, de manier waarop we samenleefden vond ik eigenlijk wel prima. We hadden vastgelegd wat vastgelegd moest worden en dat gaf mij al het gevoel van ‘tot in den eeuwigheid’.

“Had je dit niet eerst met mij kunnen overleggen?”, schoot het dan ook door mij heen toen hij mijn hand pakte. We nemen immers geen enkele beslissing zonder overleg. Maar er is natuurlijk weinig romantisch aan een aanzoek waarover we eerst flink hebben zetten discussiëren. Ik verdrong de gedachte en zei volmondig ‘ja’.

Zo zij het: we gaan trouwen. Maar ik zou ik niet zijn om me af te vragen of trouwen wel zo’n duurzame aangelegenheid is. Ik dacht gelijk aan ringen van goud uit onveilige, milieuvervuiling veroorzakende mijnen, een nieuwe glanzende witte jurk waar kinderhandjes hard aan hebben zitten werken voor amper een droog stuk brood en een bruidstaart vol suiker waarvan de helft in de vuilnisbak belandt. Dus ik stelde een voorwaarde aan onze grote dag: ik wil een duurzame bruiloft! Mijn aanstaande keek me even bedenkelijk aan, lachte me vervolgens toe en zei. ‘Zolang je maar met me wil trouwen, vind ik alles goed.’

En langzaamaan begin ik nu te wennen aan het idee dat we straks in het ‘echt’ zijn. Ik heb er zin in!

Stemmen voor waterschappen? Uhhh….

door Leave a Comment

eendjesIk dacht dat ik er al was, toen ik afgelopen week de stemwijzer invulde. Maar ho, de kandidatenlijst blijkt nog een achterkant te hebben: we moeten ook nog stemmen voor de leden van het algemeen bestuur van het waterschap. Hierin staan weer heel andere partijen dan bij de Provinciale Staten. Alsof het al niet moeilijk genoeg was! Hoe weet ik op wie ik moet stemmen?

Gelukkig bestaat hiervoor ook een soort stemwijzer: Kieskompas.nl. De stellingen gaan onder meer over belastingen, natuur en milieu, waterkwaliteit en waterveiligheid. Maar ze zijn lastig. Om er een paar te noemen: ‘Waterschappen moeten zorgen voor fietspaden op dijken, ook als dit extra geld kost’; ‘Verzilting van de grond moet niet langer worden tegen gegaan met zoet water, ook al leidt dat tot schade aan de landbouw’; ‘Het waterschap moet meer geld uitgeven aan waterbeheer in steden, en minder in landbouwgebieden’. Eerlijk, het zijn stellingen waar ik niet direct een mening over heb, simpelweg omdat ik de voors en tegens niet ken.

Wat doen de waterschappen?
Volgens de website van de Rijksoverheid zijn de waterschappen ‘verantwoordelijk voor het waterbeheer in Nederland. Zij zorgen voor de aanvoer en afvoer van water, het zuiveren van rioolwater en het onderhoud van waterkeringen zoals dijken en duinen. Sommige waterschappen beheren ook wegen en vaarwegen.’ Door te stemmen, kan je invloed uitoefenen op dit beleid. Zowel landelijke politieke partijen als speciaal daarvoor opgerichte partijen doen hier aan mee. Een beetje te vergelijken met de gemeenteraadsverkiezing.

Niet eerder gingen we voor de waterschapsverkiezing naar de stembus. In 2004 (de laatste keer dat dit werd gehouden), konden we stemmen via internet, en de keer daarvoor ging het via de post. Logisch dus, dat ik niet direct weet waar ik voor moet gaan. Gezien mijn jarenlange verblijf in Suriname, heb ik nog nooit mogen stemmen voor de waterschappen. Maar ergens heb ik het gevoel dat ik niet de enige ben die niet weet waarvoor ze moet kiezen.

 

Verkiezing Provinciale Staten: ik stem duurzaam

door Leave a Comment

stemmenAl de hele week ligt de kandidatenlijsten voor de verkiezing van de leden van de Provinciale Staten op de keukentafel. Ik moet mij er nodig eens in verdiepen. Maar ergens komt het er niet van. Gelukkig heb ik een blog, die mij stimuleert daad bij het woord te voegen. Bij deze dus.

Ik vind het stemrecht een van de belangrijkste rechten die ik heb, en ik zal altijd de gang naar de stembus maken om een vakje mooi in te kleuren. Maar tegelijkertijd vind ik het vaak o zo moeilijk om een keuze te maken.

Maar daar is de stemwijzer weer. De meeste provinciën bieden dit hulpmiddel, en zo ook Drenthe. Met mijn duurzame leven in mijn achterhoofd vul ik de stemwijzer in, nieuwsgierig of er ook aandacht wordt geschonken aan duurzaamheid. Maar ik had niet hoeven te twijfelen. Met vragen over de bouw van nieuwe windmolens, geld voor een fietssnelweg, korting op belasting voor auto’s die rijden op milieuvriendelijke brandstof, en over de aanleg van nieuwe natuurgebieden komen duurzame kwesties genoeg aan bod.

Ik zou zeggen: als je nog niet weet wat je moet gaan stemmen, vul de stemwijzer voor jouw provincie in en meld je op 18 maart bij het stembureau bij jou in de buurt.

Een trieste dag

door Leave a Comment

groene wegBuiten op de borden stond de aanbieding: kip voor tien euro per kilo. Varkensvlees voor 8 euro per kilo. Niet duur voor een biologische slager, dacht ik nog. Toen ik binnenliep, waren de schappen zo goed als leeg. ‘Ben ik te vroeg of ben je al uitverkocht’, vroeg ik vrolijk. ‘We gaan dicht’, was kort het antwoord van de slager. En ik schrok. Dicht? Mijn biologische slager op de hoek die altijd even vrolijk al mijn bakjes vult, stopt er mee? Helaas maar waar. Financieel trekken ze het niet meer. Niet zo verwonderlijk met de kiloknallers van Lidl en Jumbo als buren. Daar valt niet tegen te concurreren. Daarnaast bieden zij ook steeds meer biologisch vlees aan. Dus als je daar toch eenmaal loopt met je karretje…

Wij maakten vorig jaar de overstap naar De Groene Weg, zoals de biologische slager heet. We besloten minder vlees te eten, maar het vlees dat we aten, moest van goede biologische kwaliteit zijn. De supermarkt was veel te beperkt in de keuze. En omdat De Groene Weg ‘de buurman’ van de supermarkt is, was de overstap snel gemaakt. En het beviel ons direct. Een slager die kennis heeft van het vlees, en die vooral ‘lekker’ vlees verkoopt. Vlees waar nooit krachtvoer of antibiotica aan te pas is gekomen. Vlees van dieren die alle vrijheid en ruimte hebben gehad in hun leven. Vlees zonder e-nummers. Een slager die precies weet wat er gebeurd is met mijn stukje vlees. En die met alle plezier mijn bakjes vult. Ik vind het ontzettend jammer.

Dag Groene Weg-slager in Assen. We zullen af en toe de stap maken naar Groningen, maar waarschijnlijker zullen we nu nog minder vlees eten.

Nieuwe uitdaging: alleen nog onverpakt

door Leave a Comment

afval dag 6De week is voorbij. Opnieuw was mijn bijdrage aan de afvalberg van Nederland substantieel. Gelukkig valt het meest apart in te zamelen en is de hoop ‘restafval’ nog geen kwart vuilniszak vol. Maar toch, ik schrik van de hoeveelheid afval in zijn algemeenheid, terwijl ik toch inmiddels veel producten zonder verpakkingsmateriaal koop. Maar dat laatste kan blijkbaar nog beter.

afval dag 5Dat wordt de nieuwe uitdaging: de komende week koop ik niks dat verpakkingsmateriaal heeft dat uiteindelijk in mijn vuilnisbak (papier/glas/plastic/rest) terecht komt. Hoewel we nog genoeg producten in de voorraadkast hebben om voorlopig niet van de honger om te komen, zijn er toch wekelijkse levensmiddelen (melk, pure chocola) waar ik nu een oplossing voor moet vinden. Ben benieuwd of ik die lijst kan verkleinen en onverpakte alternatieven te vinden.

Ideeën? Laat me weten!

Niet heel duurzaam, wel creatief en nuttig

door Leave a Comment

afval dag 2Op dag 2 viel onze afvalproductie in eerste instantie reuze mee met het afval. Eén volgesnoten zakdoek (manlief is nog steeds verkouden) en een paar ‘mislukte tekeningen’ van dochterlief. Ze heeft een hoge tekeningenproductie. Niet heel duurzaam, maar wel super creatief. De mooiste kunstwerken hangen we aan de muur. Toen ik aan het eind van de dag ging opruimen, kwam ik de uitgelezen zaterdagkrant tegen. Over die krant heb ik het al eerder gehad: door de week lezen we deze digitaal, maar elke zaterdag ploft de dikke weekendeditie op de mat. Hou ik het door de week bij het koppensnellen van de digitale krant, in het weekend ga ik er echt voor zitten en lees ik de weekendeditie van A tot Z. Die zaterdagkrant is niet heel duurzaam, maar wel super nuttig en interessant.
Op de afvalhoop ligt ook de verpakking van ons online bestelde vakantiefotoboek. Het fotoboek ziet er prachtig uit, met al die mooie beelden van Suriname. Ik realiseer me dat een foto-album ook digitaal kan. Al onze foto’s staan op de computer, mooi geordend in mapjes. Maar kijk ik er ooit naar? Nee! Juist door de digitale fotografie maak ik meer foto’s dan me lief is. En daarom besluiten we elk jaar weer om onze vakantie vast te leggen in een echt album. Een die je neerlegt op tafel en waar de foto’s na verloop van jaren niet uitvallen of vergelen. Niet heel duurzaam, maar wel heel leuk.

afval dag3Dag 3 laat weer een leeg melkpak zien en lege plastic verpakkingen: van de rijstwafels en van het toiletpapier. Maar ook van een bos tulpen. Verder de doos bonbons die dochterlief 2 weken geleden met haar verjaardag had gekocht om de juffen op te trakteren, de verpakking van de roomboter en de gezeefde tomaten en een lege enveloppe.

Zucht… afvalloos: hoe doe je dat eigenlijk?

 

Wat zit er in mijn vuilnisemmer? Dag 1

door Leave a Comment

afvalstatus dag1
Afval verminderen dag 1

Dus wat Emily-Jane in een jaar aan afval produceert, daar doe ik ongeveer een dag over… Ok, ik mag niet te hard oordelen over mezelf. Doel was om te kijken wat mijn afval inhoudt: pak rijstmelk, pak sinaasappelsap, plastic zak van de bleekselderij, twee papiertjes van de tartaartjes, stickertje van de appel (waarom zitten die op álle appels), twee volgesnoten zakdoeken, stukje bakpapier en het lipje van het nieuwe pak rijstmelk en veel gft. Zodra alles netjes in de bijbehorende containers zit, blijven de drankpakken over (daar zit een dun laagje kunststof in en soms ook aluminium aan de binnenzijde), én de volgesnoten zakdoeken (te sterk vervuild en mogen daarom niet bij het oud papier, aldus afvalwijzer). Misschien kan ik die melkpakken héél klein opvouwen?

De afvalhoop maakt me ook weer even bewust: waarom een zakje voor de bleekselderij? Ik weet het weer: onverpakt waren ze niet te koop in de supermarkt. Net zo min als komkommer. Bleekselderij én komkommer staan vanaf nu standaard op het ‘markt-lijstje’.

Eén kilo afval per jaar? Dat wil ik ook!

door Leave a Comment

afvalemmerEén liter afval per jaar. Deze hoeveelheid produceert Emily-Jane Lowe samen met haar man en 3 kinderen. Emily-Jane’s missie is zo min mogelijk afval produceren. Nu doe ik zelf ook erg mijn best met mijn tasjes en bakjes, en scheid ik ons afval waar mogelijk. Toch is mijn vuilnisemmer na twee weken wel stinkend vol. Hoe kan ik mijn afval nog verder verminderen? Ik wil worden als Emily!

Het lijkt me praktisch onmogelijk, slechts 1 liter afval per jaar produceren. Maar als zij het kan, waarom ik niet ook? Als eerste taak ga ik de komende 2 weken lang onderzoeken waar mijn afval uit bestaat. Nee, niet door de vuilnisemmer op z’n kop te zetten, maar door vanaf vandaag dagelijks een foto te maken van ons afval. Ik zal proberen het netjes te houden.

Deze 2 vragen kosten me niks

door Leave a Comment

portemonneeWist je dat duurzaam leven vaak zelfs geld oplevert? Sinds ik in augustus begon met mijn missie om stap voor stap duurzamer te leven, merk ik dat mijn geld veel langer in mijn portemonnee blijft zitten. Hoe? Omdat ik eerst nadenk voordat ik een product koop. Ik stel mezelf 2 vragen:

  1. waarvan is het gemaakt? Van duurzame materialen?
    Als het antwoord ‘nee’ is, vraag ik me af:
  2. heb ik het écht nodig? En ga ik het vaker gebruiken? Als het antwoord hierop ook ‘nee’ is, leg ik het product weer terug. Deze twee vragen hebben me weerhouden om een impulsaankoop te doen.

Nog geen jaar geleden liep ik tussen de middag vaak even naar het winkelcentrum in de buurt. Even struinen bij Kruidvat, Blokker of gewoon door de Jumbo. Het geld in mijn zak wachtte ongeduldig om uitgegeven te worden. Natuurlijk vond ik altijd wel iets dat ik wellicht ooit nodig zou hebben. En toch verbaasde het me telkens weer dat de bodem van mijn portemonnee zo snel in zicht kwam.

Duurzaam leven betekent niet direct zuinig leven, omdat je zuinig móet leven. Maar omdat je nadenkt over wat je echt nodig hebt en of dat wat je écht nodig hebt, ook duurzaam is. Voor mij is dat dus niet dat leuke t-shirtje van een tientje dat ik zie hangen in een winkel die niet om zijn duurzaamheid bekend staat. Of speelgoed voor dochterlief dat er zo schattig uitziet, maar waarvan ik weet dat het het eind van het jaar niet haalt, of binnen twee dagen onderin de rommeldoos belandt.

En kom ik iets tekort? Nee, helemaal niet! Ik word er alleen maar ‘rijker’ van. Less is more.