Een paar weken geleden schreef ik over de duurzaamheid van kunstgras. Met als conclusie dat het niet veel onder doet voor gewoon gras. Maar het recyclen van kunstgras bleek nog een heikel punt. En een product wordt pas echt duurzaam, als je het kan hergebruiken. Daarom nu de vraag: hoe circulair is kunstgras eigenlijk?
Het is nog niet zo lang geleden dat een uitzending van Zembla me deed verafschuwen. ‘De kunstgrasberg’ heette de uitzending, en het liet zien waar ons kunstgras na gebruik naar toe ging: het belandde op een grote hoop waar verder niks mee werd gedaan, terwijl de bedrijven beloofden om het te recyclen. Kortom: enorme grasmatbergen met daaronder sterk vervuilde grond. Het zette kunstgras in een negatief daglicht. Over duurzaamheid konden we het beter maar niet meer hebben. Nu, twee jaar na die bewuste uitzending, ziet het er een stuk beter uit. Met een nieuwe recyclefabriek en de uitvinding van kunstgrasmatten die 100% recyclebaar zijn. De ontwikkelingen staan gelukkig niet stil.
Kunstgras recyclen: een ingewikkeld proces
Aan twee kanten is men bezig kunstgras te verduurzamen. Laat me beginnen met de nieuwe recyclefabriek. Het recyclen van grasmatten is een lastig proces, omdat een mat bestaat uit verschillende soorten plastic: polypropyleen en polyetyleen en latex. Om de grasmatten te kunnen recyclen, moeten deze stoffen eerst van elkaar gescheiden worden. Dat is niet alleen een ingewikkeld, maar ook kostbaar. Geen enkel Nederlands recyclebedrijf wilde hier tot voor kort in investeren. De enorme grasmatten (vooral van sportvelden) belandden zo op een grote hoop, stapel op stapel. (zie de uitzending van Zembla er nog maar eens op na).
Daar komt vanaf dit jaar verandering in. In Amsterdam verrijst een fabriek die kunstgras recyclet tot nuttige grondstoffen. Zand en rubber worden uit de mat gehaald. Na het wassen wordt het zand gebruikt voor bijvoorbeeld de aanleg van wegen, en het rubber voor sporthalvloeren. De mat zelf wordt verkruimeld en daar worden nieuwe kunststofproducten van gemaakt. Een ingewikkeld proces. Maar zie hier een animatie die het helder uitlegt.
Circulaire grasmatten
Maar beter nog is om bij het productieproces er rekening mee te houden dat het product aan het einde van zijn levensduur hergebruikt kan worden. Een circulair product heet dat. Een kunstgrasmat van 100% recyclebaar materiaal. Deze eerste stappen zijn nu ook gezet.
De nieuwe kunstgrasmatten worden gemaakt van materiaal uit een productfamilie. Dit maakt scheiden van de materialen een simpele opgave. Daarnaast is dit product dermate sterk, dat het bij gebruik amper slijt. In tegenstelling tot de oude grasmatten, die na verloop van tijd slijten. Aan het eind van levensduur van de 100% recyclebaar kunstgras, worden de matten verkruimeld tot korrels. Van deze korrels worden opnieuw kunstgras gemaakt. Dat maakt het een 100% circulair kunstgrasmat.
Wat kan je zelf doen?
Goed nieuws dus voor wie kunstgras in de tuin of op het dak wil. Kies voor 100% recyclebaar kunstgras en je hebt een duurzaam product. In tegenstelling tot een echte grasmat hoeft dit gras niet gemaaid te worden en heeft het geen water of mest nodig om mooi te blijven. Met de huidige droge zomers is dat een pre. Laat je, voordat je tot aanschaf overgaat, goed informeren.
Heb je een oude kunstgrasmat die aan vervanging toe is? Of je wilt toch liever weer echt gras? Breng het kunstgras niet naar de stortplaats, want daar belandt het alsnog op de afvalberg. Informeer bij het bedrijf waar je de matten hebt gekocht, of er recyclinggarantie op zit. Momenteel zijn er slechts een paar bedrijven die kunstgrasmatten daadwerkelijk laten recyclen. Maar hoe groter die vraag wordt, hoe sneller alle andere bedrijven hier mee aan de slag gaan.
Deze blog is voor een deel gesponsord. Ik werk alleen met gesponsorde blogs wanneer het product waarover ik schrijf, daadwerkelijk duurzaam is en het bedrijf dit kan verantwoorden.
Behalve dat het zonde is dat we dan de grondstoffen uit batterijen niet kunnen recyclen, is het ook nog eens heel slecht voor het milieu om ze in de vuilnisbak te gooien. Ze worden dan namelijk verbrand met het restafval en zorgen dus voor schadelijke stoffen in de lucht. Ook batterijen die bij het zwerfafval terechtkomen kunnen schade opleveren, omdat de kans bestaat dat ze gaan lekken.
Lange tijd dronken we melk van Campina. Handig in een fles met statiegeld, want dat scheelt afval. Maar toch stond het me tegen. Ik geef dochterlief, die dol is op melk, liever biologische melk. Dat is gezonder, want het bevat meer vitamine E en een hoger gehalte Omega-3 vetzuren. Maar ja, dat zit in een pak.
En nu zit ik dus met die melkverpakkingen. Op internet zocht ik op melkpak hergebruiken en ik vond allerlei creatieve ideeën. Zoals het maken van een portemonnee. Leuk cadeautje voor Sinterklaas of Kerst? Moeilijk is het niet. En meer dan een leeg pak melk of sap, schaar en elastiekje heb je niet nodig.