En dan is het allemaal zo maar weer voorbij. Na een half jaar van voorbereiden, kijk ik terug op een heerlijke bruiloft. En dankzij onze ceremoniemeester ook een zeer relaxte bruiloft. Ik ben er trots op dat mijn plan om er een duurzame bruiloft van te maken, goed is gelukt. En dat onze gasten het idee van een duurzame bruiloft ook waardeerden, bleek uit de vele reacties én de cadeautjes die ze meebrachten: zoals wijnglazen gemaakt van gerecycled glas, zaadbommetjes voor een weelderige en bij-vriendelijke bloementuin, en een mud biologische aardappelen.
Inmiddels heb ik mijn trouwjurk weer teruggebracht naar Twinkeltje, het leuke boetiekje dat trouwjurken verhuurt. Trots laat ik mijn ring van gerecycled goud zien aan iedereen die het maar wil zien. Mijn bruidsboeket van prachtige veldbloemen hangt op de kop te drogen. En ik geniet nog even na met een kopje heerlijke wildplukthee, ons huwelijksbedankje.
Laat deze duurzame bruiloft het begin zijn van een duurzame relatie.
Ik kreeg van jullie verschillende tips voor een mooi en duurzaam bruidsboeket: een enkele Hortensia, een Artisjokkenhart, een bos wilde Margrieten. Dank voor alle tips, ik vind ze geweldig.
Het maakt een enorm lawaai, maar het schijnt goed te zijn voor het milieu. Rara wat is het? Bioplastic! Ooit een tijdschrift uit de bioplastic verpakking gehaald? Het kraakt en het doet alsof het een lieve lust is. Maar wat doe je vervolgens met het plastic? Gewoon in de gft-container?
Het Kiemlogo: Een van de criteria is dat het product binnen twaalf weken voor 95 procent uiteen gevallen en afgebroken moet zijn onder gecontroleerde composterings-omstandigheden, zoals in een commerciële composteerinstallatie. Het logo komt onder meer voor op verpakkingen van biologische producten.
Vergelijkbaar met het Kiemlogo is het Belgische OK Compost logo. Het wordt uitgegeven door AIB Vinçotte en is onder meer te vinden op het tijdschriftfolie van het tijdschrift Genoeg.
Vandaag belooft een warme dag te worden. Dus let op: drink genoeg! En drink vooral water. Water uit de kraan. Niet alleen gezond en goedkoop, ook lekker en goed voor het milieu.
Berlijn, september 2014: de winkel 
Zo, ik ben er weer. Terug in de online wereld na 24 uur offline te zijn geweest. 24 uur geen sms, geen What’s App, geen email, geen Facebook en geen Twitter. O ja, en ook geen televisie. In die 24 uur heb ik natuurlijk ontzettend veel gemist! (Maar gelukkig niets dat geen dag kon wachten.)
Een dagje geen What’s app, geen Facebook, geen Twitter, geen Instagram, geen e-mail en geen televisie. Ben ik op vakantie? Nee, ik ben gewoon thuis. Maar ik ga eens een dagje offline. Buiten bereik, zeg maar. Tijd voor mezelf en voor mijn gezin, zonder steeds afgeleid te worden van bliepjes en tingeltjes, die een nieuw berichtje, een nieuwe like of een headline uit het nieuws aankondigen.
Of ik invloed heb op dochterlief met mijn ‘duurzaamheids-gedoe’, weet ik niet. Meestal is er geen directe relatie tussen wat ik zeg en wat zij doet. Ze is negen, heeft een eigen wil en laat zich niet zomaar iets aanpraten. Net als de meeste kinderen. En net als de meeste kinderen is zo ook aardig ‘vergeetachtig’. Zo vergeet ze regelmatig dat ze haar speelgoed in de huiskamer eerst moet opruimen voordat ze buiten gaat spelen met ons buurmeisje. Opruimen is sowieso niet haar sterkste kant. Dacht ik.
De Vegan Challenge is voorbij. Vanavond mijn laatste veganistische maaltijd gegeten. Toch? Nou, daar ben ik nog niet zo zeker van. De afgelopen maand ben ik me ervan bewust geworden dat een veganistische levensstijl veel voordelen heeft. Om er een paar te noemen:
De Vegan Challenge is al over de helft. Nog tien dagen en het is volbracht. Het gaat allemaal nog met het grootste gemak. Op een paar ‘incidentjes’ na. Toen ik bijvoorbeeld geheel onbewust boter op mijn boterham smeerde omdat ik zin had in hagelslag. De hagelslag was vegan, daar had ik op gelet. Maar de boter natuurlijk niet, dat was me even ontgaan.