gezond

Mag ik me ook eens vervelen?

3 november 2017 door Ageda Venema Leave a Comment

Wat doe jij als je je verveelt, vroeg laatst iemand. Uuhh, ik heb weinig reden om me te vervelen. Met een oude boerderij en een flink stuk grond valt er altijd wel iets te doen. Of anders ligt er nog wel een klusje te wachten in de caravan of moet ik nog een blog schrijven. Toch was de vraag terecht, want sinds ik niet meer werk en de structuur mis van werken op ‘kantoor’, zijn er momenten dat ik niets doe. Is het vervelen? Of is het is meer dat ik nergens zin in heb. Want, zoals ik net schreef, vervelen kan niet bij ons thuis. ‘Ik heb niks te doen’ staat de komende jaren niet in ons woordenboek. Maar soms heb ik gewoon geen zin. Wil ik niet in de tuin werken, heb ik geen zin om te schrijven, en zit ik alleen maar te zuchten als ik alleen maar naar het huis kijk. Tja, wat doe ik dan?

Wandelen tegen verveling

Vanochtend had ik zo’n moment. En eigenlijk voelde ik me direct schuldig. Want er is nog zoveel te doen! Maar ik kan me er niet toe zetten. En dan is er maar een oplossing: ik trek mijn wandelschoenen aan en ga een blokje om. Ook al heb ik daar ook niet altijd trek in, ik weet dat wanneer ik eenmaal buiten sta en de eerste passen heb gezet, mijn gedachten de vrije loop nemen en ik me langzaam weer voel opladen. En als het stortregent? Dan blijf ik binnen, want zo’n bikkel ben ik nu ook weer niet. Maar dan nestel ik me in de stoel, pak breinaalden of haakpen en begin gedachteloos te handwerken. Het heeft zo ongeveer hetzelfde effect als wandelen. Na een tijdje weet ik vanzelf weer waar ik wel zin in heb en is de verveling weer voorbij.

Je af en toe vervelen is goed voor je

Je zo nu en dan ‘vervelen’ of nergens zin in hebben, is overigens niet verkeerd. Het schijnt juist goed te zijn. Het zorgt ervoor dat je even tot rust komt, tot jezelf, en dat je wat langzamer leeft, en niet overal als een sneltrein voorbij racet. Dus als het je overkomt, dan kan je het ook maar beter over je heen laten komen.

Verveel jij je ook wel eens? En wat doe je dan?

Avondvierdaagse zonder snoep is een illusie

30 mei 2016 door Ageda Venema Leave a Comment

Ik hou niet van de avondvierdaagse. Ik hou wel van wandelen en kinderen zien bewegen. Maar ik hou niet van het beeld dat kinderen hebben bij de avondvierdaagse: lekker veel snoep eten. Want dat is waar ze aan denken. Vier dagen lang, met de intocht als hoogtepunt, waar ze als beloning behangen worden met snoepmedailles.

Avondvierdaagse gezond?

Bij dochterlief is het niet anders. Het is dé reden om mee te lopen. Naast uiteraard de gezelligheid en het later naar bed gaan. Dit jaar loopt ze tien kilometer. Ach, dat vind ik toch ook wel weer een prestatie. Echter niet één die ik ga belonen met snoep.

Bakje nasi

Van te voren goed eten. Dat is al belangrijk. Want op een lege maag kan je niet lopen. Aangezien ze twee van de vier dagen rechtstreeks van de BSO naar de Avondvierdaagse gaat, geef ik haar bakjes eten mee. Dag 1 is het homemade nasi. Met een flink ei, daar is ze dol op. Als de bak leeg is, zal ze voorlopig geen honger krijgen.

Snacken

Voor onderweg maak ik een trommeltje met druiven en een trommeltje met stukjes komkommer, wortel, paprika en snoeptomaatjes. Genoeg om ook uit de delen. Ervoor in de plaats krijgt ze vast snoepjes van haar klasgenoten. Wie weet brengt het andere kinderen nog op ideeën.

Kraanwater

En pakjes drinken blijven thuis. Ik vul een bidon met kraanwater. Vooral met het warme weer op komst, is voldoende water drinken een must. En gelukkig heeft dochterlief er geen hekel aan. Ranja krijgen ze onderweg van school.

De intocht

Ik weet nog dat dochterlief de eerste keer dat ze mee liep met de wandelvierdaagse me sneu aankeek. Alle kinderen hingen vol snoep, en zij kreeg van mij een mooie roos. Gelukkig voor haar stond daar nog een buurvrouw langs de kant die haar snel wat toestopte. Sindsdien weet ik: snoepen wordt het toch, hoe hard ik ook mijn best doe om het tegen te gaan. Ik hoop dan maar dat ze ook haar trommeltjes leeg eet. Dan is het tenminste nog half-om-half.

Rabarber 2.0: rabarbercrumble

29 mei 2016 door Ageda Venema Leave a Comment

Lekker groeizaam weer deze dagen met zon en regen. De rabarber geniet er ook van. Ik kon al weer oogsten.
Twee weken geleden maakte ik rabarber als groente. Ik kreeg toen veel andere recepten toegestuurd. De een nog lekkerder dan de ander. Rabarber met aardbeien staat bovenaan mijn lijstje.

Maar helaas, ik ben een paar uur te laat. De aardbeien zijn al in verschillende monden verdwenen. Ik kan het niemand kwalijk nemen, want ze zijn super lekker.

Het tweede recept op mijn lijstje is rabarber met banaan. Deze rabarbercrumble eten we vandaag niet als toetje, maar gewoon als groente bij de aardappeltjes uit de oven. Ik vond ‘m super. Voor dochterlief was hij nog iets aan de zure kant. Volgende keer een extra banaan erin.

Onderstaand recept is van Femke, foodblogger van etenvolgensmij.com.

Rabarbercrumble met banaan

Ingrediënten
– 5 stengels rabarber
– 2 rijpe bananen
– Kaneel (naar smaak)
– Havermout
– Rozijnen
– Notenmix
– Kokos, geschaafd
– Kokosolie
– Snuf zout

Verwarm de oven voor op 175 °C. Was de rabarber en snijd deze in stukken van 2 cm. Doe de rabarber in een pan en voeg de in stukken gesneden banaan en kaneel toe. Smoor het geheel zachtjes (in eigen vocht) totdat de stengels uit elkaar vallen en de rabarber zacht is. Verwarm in een ander pannetje 2 scheppen kokosolie en verwarm daarin de havermout, rozijnen, noten en kokos. Laat dit een paar minuten garen en voeg op het laatste moment een snuf zout toe. Schep het rabarbermengsel in een ovenvast schaaltje. Schep het noten/havermout mengsel eroverheen. Bak de crumble ca. 20 min. in de oven.

Je kunt het eten met yoghurt of kwark, maar ook gewoon, net als wij, als groente.

Tijd voor raapstelen

5 mei 2016 door Ageda Venema Leave a Comment

Nu het weer echt op zomer begint te lijken, is het voor mij gedaan met de stamppot boerenkool. Hoe lekker ik het ook vind. Toch blijft stamppot nog wel een tijdje bij ons op het menu, maar dan eerder een lichtere variant. Zoals stamppot van raapstelen. En daar kan je eindeloos mee variëren.

Raapstelen hebben dunne lichtgroene stengels met smalle bladeren. Eigenlijk is het het jonge loof van de meiknolletjes. Raapstelen zitten vol ijzer en vitamine C. Een perfecte combinatie, want ijzer wordt beter door je lichaam opgenomen in combinatie met vitamine C. Ik waardeer raapstelen vooral om hun ietwat pittige smaak. En rauw (door de stamppot) zijn ze heerlijk knapperig.

Waar komen raapstelen vandaan?

Behoren raapstelen tot de vergeten groenten? Vroeger werden ze waarschijnlijk meer gegeten dan nu. Maar gelukkig zijn ze tegenwoordig in het voorjaar steeds meer te vinden. Ze behoren nu tot de eerste groente van het jaar uit de koude kas. Ik kocht gisteren mijn portie bij de boer, die ze biologisch teelt.

Raapstelen variatie

Met raapstelen kan je eindeloos variëren. Rauw door de stamppot of in een salade, lekker roerbakken met rijst, of in een hartige taart. Bij ons staat vandaag op tafel stamppot raapstelen met restjes uit de koelkast: knolselderij, salami en zongedroogde tomaatjes.

Stamppot raapstelen met salami en zongedroogde tomaatjes
4 grote aardappelen
halve knolselderij
2 bosjes raapstelen
5 plakken salami
2 eetlepels zongedroogde tomaatjes
Kook de aardappelen en knolselderij en maak er puree van. Heb je geen knolselderij dan kook je iets meer aardappelen. Was de raapstelen en verwijder de worteltjes van de stelen. Snijd de raapstelen in kleine stukjes. Snijd de salami en zongedroogde tomaatjes klein en meng alles door de puree. Laat goed warm worden.

Tip: raapstelen kun je het best zo snel mogelijk eten. Zijn ze toch een beetje slap geworden? Leg ze een paar uur in een bak met koud water om bij te laten trekken.

Suikervrije cake: de Osawa cake

10 april 2016 door Ageda Venema Leave a Comment

Een taart bakken is voor mij het ultieme weekendgevoel. Dus speur ik websites en blogs af, op zoek naar iets lekkers én iets anders. Iets waar bij voorkeur geen suiker in zit. En zo vond ik deze taart gemaakt van rijst via de nieuwsbrief van Suikerwijzer.nl. Na de brownie op basis van zwarte bonen, opnieuw iets bijzonders: de Osawa cake.

Wanneer ik alle ingrediënten bij elkaar heb gegooid, zit de mengbak goed vol. En het ruikt ook al verrukkelijk, nog voordat hij is gebakken. Dochterlief ruikt appeltaart, waarschijnlijk door de rozijnen en kaneel. Opvallend is dat er geen vet aan de taart wordt toegevoegd. Door de rijst te mengen met (plantaardige) melk, wordt het een compacte massa. Ik heb alle ingrediënten door elkaar heen geroerd, maar wellicht kan het ook in de keukenmachine, zodat je meer een massa van maakt. Toch kwam de Osawa cake stevig genoeg uit de oven om er stukken van te snijden.

Energiereep

Een cake kan ik het niet echt noemen, het proeft meer naar een energiereep. In ieder geval is het een lekker en gezond tussendoortje.

Snijd er plakken van en bewaar deze in de vriezer. Want hij komt echt niet in twee dagen op.

Osawa cake

200 gram rijst (het liefst bruine rijst, maar andere rijst kan ook prima)
125 gram boekweitmeel
100 gram havermout
150 gram rozijnen
100 gram noten, grof gehakt
50 gram lijnzaad
50 gram sesamzaad
100 ml plantaardige melk
90 ml diksap
50 gram gedroogde pruimen of abrikozen, in stukjes
2 eetlepels kaneelpoeder
3/4 theelepel zeezout
1 theelepel vanille essence (optioneel)
1 eetlepel kokosolie (om de vorm in te vetten)
Grote springvormVet de vorm goed in met de kokosolie. Verwarm de oven voor op 180 °C. Wel de rozijnen in heet water. Kook de rijst volgens de aanwijzingen op de verpakking en giet af. Rooster ondertussen de sesamzaadjes door ze in een droge pan een paar minuten te bakken op middelhoog vuur. Rooster in dezelfde pan de noten tot ze licht gebruind zijn.Giet het water van de rozijnen af. Meng in een grote kom de rijst met de rest van de ingrediënten, behalve het sesamzaad.Doe 3/4 van het sesamzaad in de vorm en beweeg de vorm, zodat overal (ook aan de zijkanten) sesamzaad vastplakt aan de kokosolie. Doe het rijstmengsel in de vorm. Verspreid de rest van de sesamzaadjes over de bovenkant van de cake. Bak de cake gedurende 45 minuten