huisdier

Ze miauwt een beetje schor, kijkt je aan met lieve oogjes om vervolgens met een pootje snel uit te halen. Mag ik je voorstellen aan Esmee. Een blauwe lap. Een zwervertje uit het dierenasiel. Een volwassen poes met een eigen willetje. En een die flinke stinkende scheetjes kan laten.

Dat laatste zorgt natuurlijk weer voor de nodige hilariteit bij man- en dochterlief. Maar ik heb er in de ochtend iets meer moeite mee, want uiteraard ben ik aangewezen tot kattenbakverschoner. (En onlangs ook al als kippenhokschoonmaker). Een taak waar ik m’n hand niet voor omdraai, maar tjonge wat kan ze stinken.

Samen muizen vangen

Ze zit nog tijdelijk in haar ‘hok’. Hetzelfde hok waar vorig jaar Basje en Lena ook woonden. Sinds de verdwijning van Basje afgelopen zomer, wilden we graag een nieuwe kameraad voor Lena. Een vriendin waarmee ze gezellig muizen kan vangen. Sinds Lena alleen is, zoekt ze steeds meer onze aandacht. ’s Morgensvroeg staat ze voor de deur te miauwen. Niet erg, want ze mag naar binnen. Ze heeft inmiddels al een voorkeursplekje op de bank. Maar regelmatig vergist Lena zich steeds vaker in de tijd. Staat ze om 3 uur ’s nachts op de container onder het raam van dochterlief een miauwconcert te geven.

Uit het dierenasiel

Esmee komt, net als Bas en Lena, uit het dierenasiel in Beilen. Ze stond erom bekend de aandacht die ze kreeg te bedanken met een ferme tik. Nu maar hopen dat Lena en Esmee het straks wel met elkaar kunnen vinden. Tot nog toe is de relatie enigszins koel, sinds Esmee haar klauwtje door het gaas stak en er Lena een haal mee over haar snuit gaf. Sindsdien heeft Lena haar mandje naast het hok van Esmee verruild voor de wasmand naast de wasmachine.

Volgende week mag Esmee de stal gaan verkennen en de buitenlucht in. Spannend!

Ik hoopte maar steeds dat hij nog terug zou komen. Dat hij gewoon even zijn mannelijke instincten aan het volgen was en daarom zo lang op pad. Maar na twee maanden heb ik weinig hoop meer. Onze Bas, onze niet-gesocialiseerde kater uit het asiel, die steeds aanhankelijker werd, onze grote muizenvanger, komt denk ik niet meer terug. Weggelopen? Aangereden? Wie zal het zeggen. Feit is dat Lena nu alleen in haar mandje ligt, en aan haar gemiauw te horen voelt ze zich soms best eenzaam.

Weekje vakantie

Toen we terug kwamen van een weekje vakantie was Basje weg. Mijn ouders hadden de katten elke dag voorzien van verse brokjes, dus honger kon hij niet hebben. Voor de vakantie was het Lena die vaak een nacht of twee op stap was, om vervolgens nat en hongerig weer bij haar etensbakje aan te schuiven. Van haar waren we het gewend. Wanneer Lena dan terugkwam, negeerde Bas haar volledig, om een uurtje later toch samen in de stoel te gaan slapen, want ze konden niet zo goed zonder elkaar. Ze waren acht poten op een buik.

Zoektocht

Maar nu is Bas dus weg. Hij is een mannetje en wie weet wat er op het akkerland voor hem rondliep. Hij heeft geen halsband om, dus als hij al gevonden is, weet niemand waar hij hoort. We hebben de buurt al rond gevraagd en regelmatig kijk ik even op de site van Amivedi.nl. Is er een kat gevonden die lijkt op Bas? En inmiddels kijk ik ook heel voorzichtig uit naar kittens. Want Lena is eenzaam zonder hem. En ze kan wel wat hulp gebruiken bij het muizenvangen.

Daar stond hij voor het raam. Met grote ogen keek hij ons aan. In zijn bek bungelde een staartje. ‘Basje heeft een muis gevangen’, riep dochterlief. Basje gooide de muis op de grond, sleepte het met zijn pootje weer naar zich toe en zette zijn tanden er in. Die muis was dood.

Bas ging er bij liggen. Hij leek ons te zijn vergeten. We zagen hem druk kauwen. Langzaam verdween de muis helemaal in zijn bekje. Van achter het kapotte kattenluikje keek Lena jaloers toe. Zo’n hapje lustte zij ook wel. Maar helaas, Bas kauwde maar door en liet niks over. Met een sprong ging hij door het luik naar binnen. De grond waar hij zojuist nog lag was leeg. De muis verdwenen. In zijn buik.

Stoere muizenvanger

Tja, hiervoor is Basje aangenomen. Maar ik had niet verwacht dat hij zo snel met een muis zou aankomen. Na maanden doorgebracht te hebben in een hok in het asiel en vervolgens nog bij ons in de schuur, had ik verwacht dat hij het jagen was verleerd. Daarnaast worden hij en Lena elke dag verwend met brokjes, en dat bevalt ze prima. Want als ik ’s morgens de deur open doe, staat Bas al snorrend staat te wachten en lukt het hem om onhandig voor m’n voeten te lopen, op weg naar de zak met brokjes.

Wie had ook alweer gezegd dat niet-gesocialiseerde katten zich niet hechten? Volgens mij is Bas daar al volop mee bezig. Dochterlief mocht hem vanochtend, voordat hij een muis had gevangen, zelfs al even aanraken. Lena is anders. Zij kijkt lang de kat uit de boom, blijkbaar iets meer beschadigd in haar kittentijd. Zij moet minder van ons hebben. Maar wie weet wil ze nu ook een muis. Ben benieuwd wat er morgenochtend voor de deur ligt.

Kijk ze daar gezellig zitten met z’n tweeën: Bas en Lena. Onze nieuwe huisgenoten wonen nu een maand in de schuur. Na drie weken in hun hok om te wennen aan de omgeving, hebben ze nu vrij spel in de schuur.

Freedom at last

Het moment dat manlief het hok voor ze open maakte, was Bas er al uit. Hij had lang gewacht op zijn vrijheid. Lena keek de boel nog een tijdje aan. Was ze bang? Schuw? Na een halve dag was ook zij verdwenen en het hok leeg. Tijd voor een grote schoonmaakbeurt, want 2 katten drie weken lang opsluiten, geeft aardig wat rommel.

Lege etensbakjes

Na een paar dagen laten de beestjes zich zien. Eerst oogjes vanachter een doos kerstspullen. Daarna Bas die van schrik de hoek in duikt als hij de deur hoort opengaan. Soms is het stil, en vragen we af of ze er nog zijn. Maar elke ochtend is hun etensbakje leeg. Goed teken. Het zijn boerderijkatten, oftewel niet-gesocialiseerde katten, en de kans dat ze aan ons wennen, is klein.

Heel voorzichtig

Toch, na een dag of vier, komt er verandering. Vanachter het droogrek volgen ze dochterlief die de bakjes vult met water en brokjes. Na dag 6 komen ze op hun bakjes eten af, terwijl wij ze rustig een eindje verderop gadeslaan. Op dag 7 maakt manlief een kattenluik in de deur. Vanaf vandaag mogen ze ook naar buiten. Er gebeurt echter niets.

Uitleg over kattenluik

Dag 8: Lena ligt in haar mandje, die ze, sinds ze uit het hok is gegaan, niet meer heeft aangeraakt. Ik heb haar mandje maar buiten het hok geplaatst en nu ligt ze er weer in. Als ze eten krijgen, kijken ze van korte afstand toe. Zodra we een stap naar achteren zetten, komen ze voorzichtig aangelopen. We leggen ze het gebruik van het kattenluikje nog eens uit J. We laten het luikje schommelen, vertellen hoe mooi het buiten is, en roepen ze vanaf de andere kant van het luikje toe. Geen reactie.

Katten en vogels

Vandaag, dag 9 in vrijheid, liggen ze samen in hun mandje. Ze blijven liggen als de bakjes worden gevuld en de kastenbak wordt schoongemaakt. En zodra wij een stap terug doen, schieten ze op hun voer af. Ze trekken zich steeds minder van ons aan. En het kattenluikje? Die is nog niet open geweest. Ze hebben geen benul hoe dat ding te gebruiken. Buiten vliegen ondertussen de koolmeesjes, merels en roodborstjes heen en weer. Onwetend van het gevaar dat loert binnen in die schuur. Ik hoop dat ik straks van beiden kan blijven genieten.