Zoals jullie inmiddels weten doe ik regelmatig mee met crowdfundingacties. Dit keer was er direct een ‘klik’: de lymefighters. Een laboratorium in Nederland werkt hard aan een test die de ziekte van Lyme, veroorzaakt door teken, sneller een halt toe moet roepen. Een vroege diagnose is in het geval van de ziekte van Lyme, een ziekte die iemands leven voorgoed kan vergallen, erg belangrijk. Het laboratorium zoekt geld om nog deze zomer 500 mensen te kunnen testen met een tekenbeet om zo te bewijzen dat de test betrouwbaar is en snel werkt. De test kan dan volgende zomer op de markt komen.
Hoewel ik niemand persoonlijk ken met de ziekte van Lyme, hoor en lees ik wel verhalen van patiënten. Het is niet fijn om de ziekte te hebben, en het kan lang duren voordat duidelijk is dat je Lyme-patient bent. Terugdraaien, beter worden, staat dan helaas niet meer in de gebruiksaanwijzing.
Twee jaar geleden had dochterlief een teek onder haar kin hangen. Ze had er al lekker aan zitten krabben ’s ochtends, want ‘iets’ jeukte daar. Dus niks voorzichtig met een tekentang het beestje eruit halen, het leed was al lang geleden. We hielden de plek nauwlettend in de gaten, maar een rode kring is er nooit geweest. Ik gerust, totdat ik hoorde dat er lang niet altijd een rode kring hoeft te ontstaan. De teek van najaar 2013 zal me altijd bijblijven.
Ik steun de crowdfundingactie omdat ik het belangrijk vind dat er snel getest kan worden op de ziekte van Lyme. Het kan veel leed voorkomen.
Bij een huwelijk horen afscheidscadeautjes. Een ‘leuk-dat-je-er-was’-aardigheidje. Altijd leuk om iets terug te geven. Maar ik zat er aardig mee in mijn maag. Duurzame huwelijksbedankjes, iets wat niet direct ergens in een la belandt. Of erger nog: in de prullenbak. Iets waar de gasten iets aan hebben, en tegelijkertijd duurzaam om te maken. Waar vind je dat?
Het maakt een enorm lawaai, maar het schijnt goed te zijn voor het milieu. Rara wat is het? Bioplastic! Ooit een tijdschrift uit de bioplastic verpakking gehaald? Het kraakt en het doet alsof het een lieve lust is. Maar wat doe je vervolgens met het plastic? Gewoon in de gft-container?
Het Kiemlogo: Een van de criteria is dat het product binnen twaalf weken voor 95 procent uiteen gevallen en afgebroken moet zijn onder gecontroleerde composterings-omstandigheden, zoals in een commerciële composteerinstallatie. Het logo komt onder meer voor op verpakkingen van biologische producten.
Vergelijkbaar met het Kiemlogo is het Belgische OK Compost logo. Het wordt uitgegeven door AIB Vinçotte en is onder meer te vinden op het tijdschriftfolie van het tijdschrift Genoeg.
Vandaag is het Vaderdag. Een leuke dag vind ik, zolang de kinderen tenminste klein zijn. Verwend worden met zelfgemaakte knutselwerkjes is waar ik (in mijn geval op Moederdag) van geniet op de zondagochtend: de verftekeningen, verknipte closetrollen of gekleide tegeltjes.
Vandaag belooft een warme dag te worden. Dus let op: drink genoeg! En drink vooral water. Water uit de kraan. Niet alleen gezond en goedkoop, ook lekker en goed voor het milieu.
Gisteren hebben we heerlijk gegeten: Madeliefjes, Hondsdraf, Zevenblad, Klaverzuring en Brandnetels. Allemaal vers geplukt en zo uit het handje opgepeuzeld. Een bijzondere ervaring!
Berlijn, september 2014: de winkel 
400 gram. seitan
Heerlijk zo’n dagje extra vrij. Kom ik eindelijk weer eens toe aan al die klusjes die al zo lang op me liggen te wachten. Want met een moestuin in de startfase en een bruiloft in aantocht, en daar tussendoor een normale werkweek en een gemiddeld huishouden, is het weekend vaak veel te kort. Een van die klusjes is het vullen van de flessen wasmiddel en afwasmiddel.
Zo, ik ben er weer. Terug in de online wereld na 24 uur offline te zijn geweest. 24 uur geen sms, geen What’s App, geen email, geen Facebook en geen Twitter. O ja, en ook geen televisie. In die 24 uur heb ik natuurlijk ontzettend veel gemist! (Maar gelukkig niets dat geen dag kon wachten.)
Een dagje geen What’s app, geen Facebook, geen Twitter, geen Instagram, geen e-mail en geen televisie. Ben ik op vakantie? Nee, ik ben gewoon thuis. Maar ik ga eens een dagje offline. Buiten bereik, zeg maar. Tijd voor mezelf en voor mijn gezin, zonder steeds afgeleid te worden van bliepjes en tingeltjes, die een nieuw berichtje, een nieuwe like of een headline uit het nieuws aankondigen.