En of het gelukt is? Laat me zeggen: ik ben tevreden. Het is me niet gelukt om helemaal niets te kopen. Er ging af en toe iets kapot: m’n wandelschoenen vielen uit elkaar, er kwam een scheur in mijn spijkerbroek en soms was ik rijkelijk te laat om nog een verjaardagscadeautje te maken. Of had ik absoluut geen inspiratie. Maar het aantal dingen dat ik heb gekocht, zijn zeker op één hand te tellen. En daar ben ik erg blij mee.
Een jaar lang niks kopen bleek achteraf een wel hele grote uitdaging. Toch ben ik blij dat ik het heb gedaan. Want het heeft me erg veranderd. Ik ben minder ‘hebberig’ geworden. En ik weet dat ik zonder kopen toch ook heel gelukkig ben. (ok, dat klinkt een beetje te zweverig :))
Wat heeft een jaar lang niks kopen mij opgeleverd?
1. Volle portemonnee
Niks kopen heeft me wel degelijk iets opgeleverd. In de eerste plaats een volle portemonnee. Je wilt niet weten hoeveel geld je ongemerkt uitgeeft. Elke winkel heeft wel speciaal voor jou iets in de aanbieding. Ook al heb je het niet nodig, je bent gek als je het laat liggen. Hun verkooptrucjes werken uitstekend. We trappen er met zijn alleen massaal in. En het kost ons bakken met geld.
2. Minder nodig
Niks kopen heeft me het gevoel gegeven dat ik ook echt met minder toekan. Als ik nu door de stad loop, brandt het geld niet meer in mijn broekzak. Spullen vullen je huis. En daarmee je hoofd. In onze stacaravan staat nu alleen het hoognodige. De rest zit in dozen. Nu, 3 maanden na de verhuizing, weet ik niet eens meer wat er in de dozen zit. Ik mis niks. Toch staan er bij ons in de stal en bij mijn ouders op zolder minstens 30 dozen.
3. Veel creativiteit
Tot slot heeft niks kopen me heel veel creativiteit opgeleverd. Ik maak zelf mijn verzorgingsproducten, schoonmaakmiddelen, cadeautjes, kaarten, lekkernijen en als ik koude voeten heb, brei ik gewoon mijn sloffen zelf. Ik wist eigenlijk niet dat ik zoveel zelf kon maken.
Ik vind het aanpasen van ons koopgedrag, consuminderen dus, een belangrijk onderdeel van een duurzamer leven. Wil je ook met minder door het leven? Stel jezelf dan regelmatig de vraag: heb ik dit echt nodig? Na morgen is mijn uitdaging afgelopen en mag ik weer ‘kopen’. Maar ik vraag me serieus af: wat heb ik eigenlijk nodig?
Op de helft van mijn plasticdieet. Thuis had ik ruzie, omdat ik geen rijstwafels had meegenomen én omdat ik op het punt stond om pannenkoeken zonder spek te bakken. Om maar even twee voorbeelden te noemen. Vanmiddag in de winkel keek ik verbaasd toen ik afrekende: dat was niet veel. Maar in mijn karretje zat ook niet veel. Want het meeste van wat ik normaal gesproken koop, is verpakt in plastic.
De vakantie staat voor de deur. Zal het plasticdieet moeilijker vol te houden zijn? Op vakantie valt het me altijd op dat de vuilniszak die naast de caravan staat, altijd zo snel vol is. Uiteraard hebben we geen voorraadkast in de caravan, maar het moet toch minder kunnen. Ik pak dus nog snel even wat eigen bakjes en tasjes in en ga alvast op zoek naar gezellige marktjes in de buurt. Ik heb een doel: Ook op vakantie ben ik plasticvrij!
Maar dan ben ik er nog niet. Ik fiets door naar de Ekoplaza. Daar is meer keuze en zal ik zeker slagen verwacht ik. En dan is het toch schrikken, want heel veel is in plastic verpakt! Hoewel je hier zelf je noten kunt ‘tappen’, niemand vreemd opkijkt als je brood in je eigen zak stopt en groente en fruit los meeneemt, zijn al ‘mijn’ producten geplastificeerd: kaas, havermout, toiletpapier, rozijnen en koffie. Maar ik slaag hier wel voor de vleeswaren: leverpastei in een potje. Heb ik in ieder geval dochterlief tevreden gesteld. En de vleesvervangers uit de diepvries zitten ook alleen in karton.
Overzicht houden
Het kost me soms aardig wat moeite. Weggooien is niet makkelijk. Wat als ik spijt krijg? Maar van de meeste spullen die door mijn handen glijden had ik eerlijk gezegd geen flauw idee dat ik ze nog had. Pas op het moment dat ik ze uit de doos haal denk ik: o ja, dat heb ik ook nog. Dat is van toen, en toen. Om vervolgens een gevoel op te roepen die even snel weer verdwijnt op het moment dat ik de herinnering terug in de doos leg.
Goed nieuws uit Assen! Blik en drankkartonnen mogen sinds 2 mei bij ons in de oranje container, samen met het plastic afval. En dat betekent dat 
Is het moeilijk om nog meer afval te scheiden? Helemaal niet. Maar voor wie het toch lastig vindt, heeft Assen speciale afvalcoaches in het leven geroepen, die de inwoners kunnen helpen met het sorteren van hun afval. En nog een extra motivatie: volgens de berekeningen zou het een besparing op de afvalstoffenheffing van zo’n 20 euro per huishouden gaan opleveren.
