Op dag 2 viel onze afvalproductie in eerste instantie reuze mee met het afval. Eén volgesnoten zakdoek (manlief is nog steeds verkouden) en een paar ‘mislukte tekeningen’ van dochterlief. Ze heeft een hoge tekeningenproductie. Niet heel duurzaam, maar wel super creatief. De mooiste kunstwerken hangen we aan de muur. Toen ik aan het eind van de dag ging opruimen, kwam ik de uitgelezen zaterdagkrant tegen. Over die krant heb ik het al eerder gehad: door de week lezen we deze digitaal, maar elke zaterdag ploft de dikke weekendeditie op de mat. Hou ik het door de week bij het koppensnellen van de digitale krant, in het weekend ga ik er echt voor zitten en lees ik de weekendeditie van A tot Z. Die zaterdagkrant is niet heel duurzaam, maar wel super nuttig en interessant.
Op de afvalhoop ligt ook de verpakking van ons online bestelde vakantiefotoboek. Het fotoboek ziet er prachtig uit, met al die mooie beelden van Suriname. Ik realiseer me dat een foto-album ook digitaal kan. Al onze foto’s staan op de computer, mooi geordend in mapjes. Maar kijk ik er ooit naar? Nee! Juist door de digitale fotografie maak ik meer foto’s dan me lief is. En daarom besluiten we elk jaar weer om onze vakantie vast te leggen in een echt album. Een die je neerlegt op tafel en waar de foto’s na verloop van jaren niet uitvallen of vergelen. Niet heel duurzaam, maar wel heel leuk.
Dag 3 laat weer een leeg melkpak zien en lege plastic verpakkingen: van de rijstwafels en van het toiletpapier. Maar ook van een bos tulpen. Verder de doos bonbons die dochterlief 2 weken geleden met haar verjaardag had gekocht om de juffen op te trakteren, de verpakking van de roomboter en de gezeefde tomaten en een lege enveloppe.
Zucht… afvalloos: hoe doe je dat eigenlijk?
Eén liter afval per jaar. Deze hoeveelheid produceert Emily-Jane Lowe samen met haar man en 3 kinderen. Emily-Jane’s missie is zo min mogelijk afval produceren. Nu doe ik zelf ook erg mijn best met mijn tasjes en bakjes, en scheid ik ons afval waar mogelijk. Toch is mijn vuilnisemmer na twee weken wel stinkend vol. Hoe kan ik mijn afval nog verder verminderen? Ik wil worden als Emily!
Maar ik overtrof mijzelf: we hebben zitten smullen van heerlijk knapperige loempia’s vol groente. Het recept haalde ik van Smulweb: lees het 
Wist je dat duurzaam leven vaak zelfs geld oplevert? Sinds ik in augustus begon met mijn missie om stap voor stap duurzamer te leven, merk ik dat mijn geld veel langer in mijn portemonnee blijft zitten. Hoe? Omdat ik eerst nadenk voordat ik een product koop. Ik stel mezelf 2 vragen:
Ik vind het geweldig dat het deze mensen is gelukt hun duurzame organisatie op te starten, mede dankzij de steun van jou en mij.
Net terug van een vakantie in Suriname, realiseer ik me maar weer eens al te goed dat duurzaamheid niet vanzelfsprekend is. Niet hier in Nederland, en nog minder in Suriname. Zeven jaar geleden was ik voor het laatst in het prachtige land, en daardoor liep ik toch wel weer een kleine duurzame schok op. Want waar ik de afgelopen jaren veel veranderingen heb gezien in Nederland, loopt Suriname wat duurzaamheid betreft hopeloos achter. Ik hoopte op huizen met zonnepanelen, aangezien de zon er elke dag genadeloos schijnt en er vaak stroomstoringen zijn. Maar ik telde er twee, geplaatst op de daken van een gemeenschapsruimte van een dorpje in de binnenlanden van Suriname. Overdag is er dus volop schone stroom. Om het dorp echter ook ’s avonds van stroom te voorzien, ronkte tijdens die uren nog steeds een diesel slurpende generator.
Het is al donker als ik aanbel. Betsy doet open en geeft me twee warme en heerlijk geurende bakjes. Inhoud: hutspot met verse worst. Nee, Betsy is niet mijn moeder, en ook geen restauranthoudster. Betsy woont in de buurt. Tot vandaag was ze nog een onbekende, nu behoort ze tot mijn favoriet koks van 
We komen net thuis met een krat vol boodschappen. We hebben weer eten voor de hele week. Maar dit keer heb ik nog iets extra’s gekocht: een voorgerecht, een hoofdgerecht en een nagerecht. Niet voor mezelf, maar voor een gezin dat dit jaar zelf niet bij machte is om een kerstdiner te koken. Dit is de actie Samen vieren we kerst van de Jumbo. Een mooi initiatief!
Het duurt niet lang mee en dan gaan we naar Suriname! Het land waar ik meer dan tien jaar heb gewoond en waar veel van mijn lieve vrienden zich bevinden. We hebben er enorm veel zin in. Maar… vliegen past eigenlijk niet in mijn duurzame straatje. Hoewel er geen alternatief is voor het vliegtuig, vind ik toch dat ik moet kijken hoe ik de reis, en ook ons verblijf, zo duurzaam mogelijk kan maken.
Het is bijna zover. Het heerlijk avondje, pakjesavond. Dit jaar vieren we het voor het eerst met lootjes, want dochterlief gelooft niet meer. Dus vrijdag is de dag van veel cadeautjes, gedichtjes, lekker eten en drinken en surprises. Gewoon gezellig. Maar is het ook duurzaam?