Zelf bouwen

Energielabel verbeteren

4 november 2016 door Ageda Venema Leave a Comment

Hoe krijgen we energielabel A?

Het is geen verrassing dat ons nieuwe huisje energielabel G heeft. Met een lek en niet geïsoleerd dak, verrotte vloer, tochtige en vochtige muren en enkel glas, kun je niet anders verwachten. We zijn dus heel benieuwd of we ons droomhuis kunnen upgraden naar A-label.

Om hier achter te komen lieten we een Energie Prestatie Advies uitvoeren. Gratis! Ja ja, helemaal voor niks. De gemeente Assen (misschien ook andere gemeentes, kijk op energiesubsidiewijzer.nl) geeft een aantal kortingsbonnen weg voor een Quick scan. Daar maken wij dus even dankbaar gebruik van.

En binnen een uurtje wisten we het: met de juiste maatregelen kunnen we ons energielabel verbeteren en er een mooi duurzaam huisje van maken. Dan praat ik niet over het plaatsen van zonnepanelen of een warmteboiler, maar over energiebesparende maatregelen: het isoleren van de muur, het dak, de vloer en het plaatsen van HR++ ramen.

Subsidies

Het is een flinke investering, maar dankzij subsidie van de overheid kan je ook met een minder grote portemonnee een eind komen. Bij ons kwam een aardige meneer van Ecocert langs, een van de energieadviseurs die de scans uitvoert. Hij begon met het opmeten van het huis: de muren, deuren en ramen en keek naar de manier van verwarmen en eventuele duurzame maatregelen die al getroffen zijn. Hij typte de gegevens in een computerprogramma, en zie daar, er rolde een mooi plaatje uit waarop duidelijk staat omschreven wat we kunnen doen om ons huis duurzamer te maken, hoeveel een isolatiemaatregel oplevert en hoe lang het duurt voordat we dat bedrag terug hebben verdiend. Bij ons gaat het duidelijk niet om één maatregel, maar moeten we, gezien de staat van het huis, alles aanpakken. Want vloerisolatie met een lek dak, is hetzelfde als water naar de zee dragen.

Dus wie wil weten of energiebesparende maatregelen het energieverbruik naar beneden kan brengen, raad ik aan: doe een scan. En kijk eens op de site energiesubsidiewijzer om te zien wat er in jouw gemeente mogelijk is.

Manlief in de bedstee: leidingen aanleggen

28 oktober 2016 door Ageda Venema Leave a Comment

Van de buitenkant lijkt het alsof er niks gebeurt. De ramen zijn nog smerig en de kozijnen verrot. Maar binnen in de bedstee ziet het er inmiddels heel anders uit. Prachtige gas-, water- en elektriciteitsleidingen komen hier naar binnen. En ik noem het prachtig, omdat er voor drie weken terug nog niks zat. Nu zit er een nieuwe elektriciteitskast, loopt er weer een gasleiding (die eerder was gestolen) en draait de watermeter.

Manlief is hard aan het werk geweest met leidingen aanleggen. Uren hing hij in de bedstee, de plek waar alles samenkomt. Hij kreeg het er warm van, en dat was maar goed ook. Want in het huis was het begin van de week ijzig koud. In de caravan ook, maar daar doen twee elektrische kacheltjes erg hun best om de 18 graden te halen. Wat een verschil met het vorige huis, waar het standaard 20,5 graad was. Ondertussen heeft manlief de oude gaskachel in de boerderij weer aan de praat gekregen. Ook fijn voor mij, want de wasmachine staat er nu ook, en het is niks om met koude vingers de was te doen.

Deze eerste werkzaamheden geven mij een gerust gevoel. Een buitenstaander ziet er niks van, maar ik zie des te meer. Ik zie dat ik een geweldige man heb, die (bijna) alles kan. En ik weet: het komt wel goed met ons huis.

Mijn eigen kringloopwinkel

21 oktober 2016 door Ageda Venema 1 Comment

Als ik door de stal loop, heb ik het idee dat ik een ouderwetse kringloopwinkel binnenloop. Lampen, vazen, een tafel, stoelen, kasten met keukengerei, pannen en een mixer, schoenen en dozen. Veel dozen. De koestal is onze opslagplaats. En wat hebben we een hoop spullen!

Ik herinner met het nog goed toen ik 8 jaar geleden met dochterlief van 2 jaar aan de hand naar Nederland kwam. Na een mooie tijd van 13 jaar in Suriname ging ik weer voor kou en ‘op tijd’-staan. Wat ik bij me had was een koffer. Later kwamen er zes kleine dozen die ik had laten verschepen. Dat was mijn leven, dat waren mijn spullen.

Dozen vol herinneringen

Wat een verschil met vandaag. Natuurlijk verhuizen we nu niet samen, maar is manlief met zijn hele hebben en houden er ook bij. En hebben mijn ouders ondertussen de zolder opgeruimd en al mijn oude spullen bij ons op zolder gestald. Ik zie dozen waarvan ik weet dat we ze 5 jaar geleden op zolder hebben gezet, en er nooit in hebben gekeken. Nu krijgen ze weer ongeopend een plekje. Deze dozen wil ik niet kwijt: ze bevatten herinneringen, brieven en foto’s die we ooit weer eens willen zien en lezen.

Dozen vol rommels

De ergste dozen zitten vol rommels uit de slaapkamer, de studeerkamer en de woonkamer: doosjes, briefjes, pennen, kralen, halve sieraden, stukken stof, nog te lezen boeken, potjes met zalfjes, enzovoort, enzovoort. Gelukkig is de koestal groot genoeg en wordt deze niet eerder dan volgend jaar verbouwd. Als deze dozen dan nog dicht zitten, gooi ik ze inclusief inhoud rechtstreeks in de container.

Van woongenot naar leefgenot

12 oktober 2016 door Ageda Venema Leave a Comment

You don’t know what you’ve got till it’s gone… Een regel uit het nummer Big Yellow Taxi. Maar ook een zin die oh zo toepasselijk is op onze situatie. Wat een woongenot hebben we altijd gehad. De verwarming die ’s morgens op het gewenste moment aanslaat zodat het behaaglijk is tegen de tijd dat wij op onze blote voeten beneden komen. Altijd warm water bij de hand. Iets opwarmen in de magnetron, iets bakken in de oven. Vuile vaat in de vaatwasser. En (bijna) altijd alles bij de hand.

En dan ga je van 135 m² woongenot naar zo’n 35 m². Waar moet ik heen met onze spullen? Ik ben werkelijk alles kwijt. En vind ik iets wel, dan heb ik geen plek om het op te bergen. Elke vierkante centimeter in onze stacaravan is bezet. In onze slaapkamers kunnen we onze kont niet keren. En dan staat er alleen maar een bed!

Zuinig met gas

Koken doen we op propaan, want de caravan heeft altijd op een camping gestaan. Een nieuwe fles is duur, dus letten we extra op ons gasgebruik: de geiser gaat alleen aan als we warm water nodig hebben. Lees: douchen en afwassen. ’s Morgensvroeg zet manlief (tot nu toe, en ik hoop nog heel lang) handmatig de gaskachel aan die de kamer een beetje voorverwarmt. Een elektrisch kacheltje zorgt ’s nachts voor een stabiele temperatuur van 12 graden. Zodra we thuis zijn gaan de schoenen uit en de sloffen aan. En een dik vest.

Ruzie wie moet afwassen

Afwassen doen we ouderwets met de hand. Een beetje wennen, want het aanrecht staat bij drie kopjes al vol. En voor zo weinig vaat gaat de geiser niet aan. En we maken weer ouderwets ruzie over wie wast en wie droogt. ’s Avonds maar wat eerder onder de wol. De lakens voelen akelig koud, maar worden door onze eigen temperatuur snel warm. Na een half uurtje gaan de sokken uit. Het dekbed ligt er al op, met eroverheen een groot, dik deken.

Luxe waarderen

Het klinkt als een hoop geklaag. Maar dat is het niet. Het is een openbaring om erachter te komen hoe we gewend zijn aan onze luxe, en deze vaak vergeten te waarderen. En dat je ook heel goed een tandje lager kunt leven, zonder daar direct hopeloos van te worden. We wennen snel aan de nieuwe situatie en genieten van dat waar we al heel lang naar uitkeken: vrijheid!

Verhuizen: het wordt echt tijd om de dozen in te pakken

2 oktober 2016 door Ageda Venema 1 Comment

Het ziet er niet uit dat jullie volgende week al gaan verhuizen, zegt een vriend die op bezoek is in ons oude huis. Hij heeft gelijk. Het ziet eruit alsof we hier nog jaren zullen blijven wonen; alles staat nog op zijn plek, schilderijen hangen nog aan de muur.

Toch verhuizen we volgende week naar ons nieuwe bouwval. En we zullen overwinteren in de stacaravan ernaast. Het is dan ook niet zo dat we nog helemáál niks gedaan hebben voor de verhuizing. Toen we ons huis te koop zetten, plaatsten we al veel spullen op Marktplaats of brachten het naar de kringloopwinkel. We hadden simpelweg geen plek om ons huis ‘netjes’ te tonen met zoveel spullen er in. Maar ik geef toe dat we sinds die tijd weinig meer gedaan hebben.

Spullen opslaan

Misschien ligt het wel aan het feit dat het een bijzondere verhuizing is. Want we gaan niet in een kant en klaar afgetimmerd huis wonen. We kunnen voorlopig maar weinig spullen kwijt. Het overgrote deel moet worden opgeslagen. Dat kan in de koestal. Ruimte zat, maar het is er ook koud, en er lopen spinnen en vast ook muizen. We brengen daar dus niet alles naar toe. Want het zou toch zonde zijn als ik volgend jaar merk dat uit elk fotoalbum een hapje is genomen, of dat onze zomerkleding tochtiger is geworden. Deze kwetsbare spullen mogen we gelukkig bij mijn ouders op zolder plaatsen. Ook daar is het koud, maar geen muis die erin komt. En aangezien al mijn oude schoolspulletjes er al vele jaren liggen, blijft het er vast goed.

Met nog een week voor de boeg is het nu wel echt tijd voor actie. We zullen per kamer aan de slag moeten. De dozen selecteren we op: 1. Stacaravan 2. Koestal 3. Ouders 4. Kringloop. Met keuken, woonkamer, werkkamer, 2 slaapkamers, zolder en garage kunnen we het deze week net redden.

Riolering aanleggen: hoge nood

9 september 2016 door Ageda Venema 4 Comments

Naar de wc kunnen is geen overbodige luxe. Sinds we water in het huis hebben, leek de gang naar het toilet ook snel gemaakt. Maar helaas, sinds we weten waar de afvoer van het toilet uitkomt, schieten we bij hoge nood snel weer even in de bosjes.

Ons huis heeft een septic tank. Niks mis mee, dachten wij. Want als je die goed gebruikt, en een goede bacterie stand houdt, hoef je ‘m eigenlijk nooit leeg te halen.

Maar zo simpel lag het helaas toch niet toen manlief op zoek ging naar de manier waarop de afvoer in het huis tot stand komt. Wat bleek: wat van het toilet komt, vloeit niet rechtstreeks in de septic tank, maar eerst in de gierkelder. En deze gierkelder staat in open verbinding met de stal, ons achterhuis eigenlijk. En dat vonden we nu niet zo’n goed idee.

We hebben de put leeg laten halen, en manlief is de riolering aan gaan leggen. Sinds vorig jaar loopt namelijk voor ons huis het riool. We dachten aan andere duurzame oplossingen, zoals een composttoilet, maar het is niet altijd zo simpel als het lijkt. Vooral niet als je letterlijk hoge nood hebt.

En dan hebben we nu een enorme put naast de schuur de zo goed als leeg is. Hij moet nog even schoongeveegd worden. Er zit nog wat ondefinieerbare drap in. Hier willen we straks regenwater in opvangen. En dan een regenwatertoilet?

De strijd tegen de spinnenwebben

31 augustus 2016 door Ageda Venema Leave a Comment

Spinnen. Overal spinnen. Ik heb van manlief de opdracht gekregen om de deel schoon te maken. Want hier gaan we straks tijdelijk onze spullen opslaan. De deel is de stal die aan het huis vast zit. De stal waar nog een oude melkmachine staat, waar de drinkbakken voor de koeien op rij staan, en waar links en rechts diepe goten lopen richting gierkelder. Het ruikt er nog steeds naar stal, alsof vorige maand pas de koeien door de grote groene staldeuren naar buiten zijn gestuurd. Maar ze zijn al lang verdwenen. Het huis heeft lang leeg gestaan. En dat kan je zien aan de hoeveelheid spinnenwebben.

Mega bouwspinsels

Het is niet vies binnen, het is alleen dat de natuur heel lang zijn gang heeft kunnen gaan. Aan het plafond, langs de muren, onder de lampen, in de kasten… overal hangen enorme webben. Mega bouwspinsels zijn het soms. De spinnen zie je niet met het blote oog. Maar dat ze er zijn, merk ik wanneer ik met de ragebol in de aanslag, mondkapje voor en veiligheidsbril op, de strijd aanga. Alles komt tot leven. Haastig proberen de spinnen zich uit de voeten te maken. Verstoord uit hun dagelijks werk: spinnenwebben maken.

Vallende spinnen

In het begin loop ik vooruit, de ragebol zover mogelijk van me afhoudend. Tot ik merk dat de spinnen die aan de ragebol weten te ontsnappen, zich een minuutje later alsnog naar beneden laten zakken. Daar op de plek waar ik bezig ben. Dus draai ik het om: achterwaarts schoonmaken. Nu kan ik tenminste zien waar de spinnen vielen.

Mannenwerk

stal schoonmaken — Manlief gaat nog eens goed met de hogedrukspuit door de stal

Na een klein uurtje is het werk gedaan. Mijn bovenarmen zijn verzuurd, mijn haar zit vol raggen, maar de stal is schoon. Manlief gaat er nog even met de hogedrukspuit overheen (dat is natuurlijk mannenwerk), en aan het eind van de dag ziet het er spik en span uit. Alles is weggepoetst, behalve de geur. Het ruikt nog steeds naar koeien.

Koperdieven aan het werk: geen water en gas

12 augustus 2016 door Ageda Venema Leave a Comment

Geen water, geen gas. We hebben in ons nieuwe huis voorlopig alleen elektriciteit. Dat komt niet door de ouderdom, maar omdat koperdieven op het moment dat het huis op Funda stond, hun slag sloegen. Alle leidingen en kranen zijn gestolen. Als kers op de taart namen de boefjes ook de boiler en de watermeter mee.

Waterput

We hebben dus een huis zonder water en zonder gas. Maar gelukkig is er wel een waterput. Drinken doen we het niet, maar de plantjes die we afgelopen weekend voorlopig hebben ingekuild, zijn er blij mee.

In de bedstee

bedsteeXS — Het huis heeft nog een oude bedstee

De eerste stap in het nieuwe huis is dus het herstellen van de leidingen. Een lastig klusje, maar manlief weet er gelukkig wel raad mee. Na twee dagen zwoegen in de bedstee (want daar staat de nieuwe watermeter) stroomt er weer water uit de kraan. Het koperwerk heeft hij vervangen door kunststofleidingen.

Oh bah!

Water betekent ook een wc. Hoewel ons terrein een kleine 5000 m²beslaat (je zou zeggen ruimte genoeg voor een natuurlijk toilet) toch fijn. Maar voordat ik op dit toilet ga zitten, moet er toch iets gebeuren. Bij de eerste spoelbeurt kwam er uit alle randen en gaten zoveel zwarte prut, dat ik het voorlopig nog niet vertrouw. Gelukkig heeft manlief professionele stofmaskers gekocht. Die zet ik op bij de schoonmaakbeurt.

Paradijs vol spinnenwebben

5 augustus 2016 door Ageda Venema Leave a Comment

Spinnenwebben, stof, vogelnestjes, meer spinnenwebben, zand, beestjes, houtsplinters en nog meer spinnenwebben. Dat is ongeveer hoe ons nieuwe huis er van binnen uitziet. Op zolder ligt een dood vogeltje, waarschijnlijk kon het niet meer naar buiten. Het stinkt er, het is muf, er is schimmel. De vloer zakt een beetje door als we er op lopen. Manlief en ik kijken elkaar aan: hoe hadden we dat avontuur ook alweer gezien?

Huis opknappen

In het huis kunnen we voorlopig niet wonen. Dat wisten we al. Er is jaren niks aan gedaan. Er zitten gaten in het dak, scheuren in de muren. De ramen zijn enkel glas. Als het bestond zou het huis energielabel Z++ krijgen. Ik vraag me af of de vorige bewoners het wel warm kregen in de winter.

Oude bankschroef

Elke keer als we door het huis lopen valt ons weer iets op. Een oude grijze telefoon met draaischijf die aan de muur hangt. Een oude bankschroef in de koeienstal. de stal En in de hooischuur ligt nog een paar klompen. Ons erf zou niet misstaan in een film over het oude boerenleven. Eigenlijk is het de perfecte plek voor een nostalgische fotoshoot!

Schimmel

Met schimmel in huis maken we geen grappen. De eerste bestelling is de deur dan ook al uit: professionele stofmaskers, overalls en handschoenen. Dit weekend gaan we eens kijken wat we onder het versleten vloerbedekking aantreffen. Het voelt een beetje als zoeken naar ‘lijken in de kast’. Laten we hopen dat het meevalt.

Duurzaam droomhuis

1 augustus 2016 door Ageda Venema Leave a Comment

Vandaag begint ons avontuur. Een heel groot avontuur. We zijn sinds vanmiddag trotse eigenaar van een nieuwe huis! Nou ja… nieuw…. huis. Het heeft vier muren en een dak en het staat op een enorm stuk grond. Direct bewoonbaar is het echter nog niet. We noemen het voor de grap ‘ons bouwval’. Maar dat is ook niet helemaal waar. Want een bouwval heeft geen charme, en dat heeft dit huisje wel.

Deze tekening maakte manlief voor mijn verjaardag. Ik ben er al jaren verliefd op. Elke keer als ik er langs liep (meestal hardlopend) dacht ik: als dit ooit nog eens te koop komt…. Twee oude mensjes zaten regelmatig op het bankje voor het huis. Te genieten van de rust en het uitzicht. En wát voor uitzicht!

Duurzaam huis

En toen was het huis leeg en stond er een bord in de tuin: te koop. Manlief en ik hebben heel wat moeten wikken en wegen. Want wat doe je met zo’n huis op zo’n enorm stuk grond? Wat kan je ermee? Valt er van dit huis, met alle gaten en kieren een duurzaam huis te maken? Eigenlijk weten we het nog steeds niet. Maar het is wel ons droomhuis. In onze dromen zien we een prachtig opgeknapt en vooral duurzaam huis. Voorzien van duurzame elementen, gebouwd van duurzame materialen. Zonder elektriciteitsrekening, geheel zelfvoorzienend. Met een mega-moestuin en een romantisch appelhofje. De klompen in de schuur. We gaan het avontuur aan. En dat avontuur begint vandaag.

« Previous Page