Au, m’n rug! Au, m’n bovenarmen. Was het de sportschool? Bootcamp? Nee hoor, gewoon tuinieren. Beter gezegd: van het bomen planten. Dit weekend hebben we 11 bomen gepland in de tuin: 7 berken, een walnoot, kastanje, rode esdoorn en een appel. En 2 hazelaars een andere plek gegeven. Dus ploften we gisteravond trots (en pijnlijk) op de bank. Onze tuin krijgt nu echt vorm.
Afgelopen november kapten we een serie berkenbomen op ons erf. Oh, wat ging me dat aan het hart. Maar echt keuze hadden we niet: ze stonden als scheidingslijn in het midden van de tuin en hielden daardoor alle zon weg van het noordelijke gedeelte. Kweekgras, bramen en brandnetels hadden het daar naar hun zin, verder niks. Maar de bomen waren niet alleen lastig. Ik vond ze eigenlijk wel heel mooi. De bomen gaven ons erf een idyllisch gevoel, met beschutte plekjes en het constante geruis van de bladeren. In de zomer vonden we altijd wel een koel plekje.
Oude bomen weg, nieuwe erbij
Maar ja, ze stonden enorm in de weg. Eigenlijk gewoon net op de verkeerde plek. Kwam bij dat velen al helemaal hol waren en, zoals bleek toen ze omgingen, rot van binnen. Overigens werd het niet een kale vlakte, we lieten er nog genoeg staan. En, we planten er nieuwe bij. Maar nu aan de noordkant van de tuin. Op deze plek hebben ze de functie om de koude noordenwind tegen te houden. En het zijn bomen waar we van kunnen eten (behalve de berk en de rode esdoorn dan). Over een paar jaar genieten we van onze eigen walnoten, kastanjes en appels.
Vijver en moestuin
De tuin begint inmiddels als één geheel te lijken, met een grote vijver in het midden en een heuveltje erachter, gericht op de zon. Hier komt straks onze groentetuin, en ook de fruitstruiken krijgen er de komende week hun plek. Lekker uit de wind, vol in de zon. De grond is nu helemaal geëgaliseerd, zodat we dus lekker aan de slag kunnen, met als eerste taak het planten van bomen. Elf gaten heb ik gegraven, 80 cm doorsnee en minstens 45 cm diep. Vooral de bomen met kluit waren een kluif. Til er maar eens een op, dat lukt je niet in je eentje! Ik ben dus ook niet de enige thuis met een zere rug :).
Stap-Voor-Stapproject
De tuin is, net als het huis, een stap-voor-stapproject. Wanneer is het klaar?, vroeg laatst een voorbijganger (we hebben veel aanspraak in de tuin wanneer we er aan het werk zijn). Ach, over een jaar of 5 zal het er al redelijk naar wens uitzien. Maar klaar? Ik denk nooit. Er blijft altijd werk te doen. En dat vind ik heerlijk!
Jam van kruisbessen
Waar begin je?
Eieren van de kippen
Vervolgens maak je met stenen of dikke takken de omtrek van je bed. Bedek je het karton vervolgens met een flinke laag mulch/aarde. In de komende maanden zal het karton verteren. Belangrijk is dat er geen licht naar de ondergrond kan komen, want dat zorgt ervoor dat het onkruid dat je zo juist hebt afgedekt, toch weer kan ontkiemen. Tot slot dek je de grond af met stro of afgevallen bladeren.
Wonen op een groot erf is prachtig. De ruimte, de rust, het uitzicht. We zitten niet tegen een schutting te kijken die ons scheidt van de buren. We hoeven niet op gedempte toon te praten. Als ik manlief niet direct kan vinden kan ik zelfs hard roepen. We storen helemaal niemand.
n dan is de eerste vraag: waar begin ik. Want met 5000 m2 grond zijn er veel plekjes waar ik kan beginnen. Samen met mijn moeder besluit ik om eerst de oude kippenren te lijf te gaan. Tenminste, aan het gaas te zien neem ik aan dat dit de kippenren was. Verrotte balken, gescheurd gaas en hardnekkig prikkeldraad sleuren we aan de kant. Het zweet druipt over onze ruggen. Vervolgens gaan we de brandnetels te lijf. 
Vroege tomaten?
Ongeduldig
Wat ik het mooiste vind van de lente? De eerste bloemen in de tuin: narcissen, krokussen, tulpen. Maar als ik die van het voorjaar wil zien bloeien, moet ik ze nu planten. Bij de grote tuinwinkels vind je er genoeg. Maar helaas, alles behalve biologische bloembollen.
De tuin staat vol munt. Ik ben er dol op: lekker op de bank met een kopje verse muntthee. Om er straks in de winter ook van te genieten, heb ik een groot deel geplukt en laten drogen. Munt drogen deed ik als volgt: In bosjes hing ik het op zolder. Zorg voor een luchtige en donkere plek. In ieder geval mag het niet in de zon hangen. Na een week waren ze gedroogd en ritste ik ze zo van de 
takjes in een bakje. Als je wil kan je de blaadjes met je vingers helemaal verpulveren. Heerlijk die geur v
an munt!