elkedaggroener

inspiratie voor een duurzame leefstijl

Zelf planten

TuinTuin

4 tips voor uitgebloeide bloembollen

door 4 Comments

Zie ze daar nu staan. Hun kopjes gebogen, verschrompeld. Ooit zo’n mooie gele bloem, de narcis. Maar ook de tulpen zien er niet meer uit. Help, wat moet ik doen met de uitgebloeide bloembollen? Laten staan of de maaier erover?

 

Vraag is natuurlijk? Wil je volgend jaar weer genieten van die bloeiende pracht? Ja? Lees dan snel verder.

Ik heb het over uitbloeiden bloembollen: narcissen, tulpen, hyacinten en blauwe druifjes om maar enkele te noemen. Ze staan schitterend in de tuin, totdat ze zijn uitgebloeid. Wat kan je dan het beste doen, zodat je er volgend jaar weer van kunnen genieten?

 

Bloembollen overhouden

 

  • Knip de uitgebloeide bloemen eraf. Na de bloei produceert de bloem een zaaddoos. Om dit te kunnen doen stopt hij al zijn energie hierin. Maar wat je eigenlijk wilt, is dat hij zijn energie in zijn bol onder de grond stopt, zodat hij volgend jaar weer kan schitteren.

 

  • Laat de bladeren staan. De bloembol slaat energie op door de bladeren. Wanneer de bladeren verwelken verdwijnt de energie in de bloembollen. Knip je ze af, dan verdwijnt die energie simpelweg in de groenbak. Dus laat de plant staan zolang de bladeren nog groen zijn. Wil je ze toch weg omdat je het lelijk vindt staan in je tuin, knip ze dan weg zodra ze geel worden (afsterven) en niet eerder.

 

  • Bloembollen in pot. Heb je in huis nog een leuke pot met narcissen of tulpen staan? Verwijder dan ook hier de zaaddozen van zodra ze zijn uitgebloeid. Zet de pot vervolgens buiten op een beschutte plaats (niet te nat) en laat ze rustig afsterven. Plant ze vervolgens weer in je tuin.

 

  • Bollen uit de grond of niet? De bollen van narcissen, krokussen en sneeuwklokjes kun je gewoon in de grond laten. Die komen volgend jaar vanzelf weer op. De wat meer gecultiveerde bollen, zoals tulpen en hyacinten, kan je, nadat ze volledig zijn afgestorven, opgraven en droog bewaren in de schuur. In oktober stop je ze dan gewoon weer in de grond.

 

BewarenBewaren

Bloemen zaaien voor de bijen

door 1 Comment

Gisteren spoorde collegablogger Katja van De Voetspot ons opnieuw aan om bloemen te zaaien voor de bijen. Want de afgelopen 30 jaar zijn we 75 procent van al onze insecten kwijtgeraakt, waaronder veel bijen en vlinders. En bijen zijn cruciaal voor onze voedselvoorziening.

Toevallig kwam ik vorige week bij het opruimen een paar potjes en zakjes bloemzaad tegen. Die gingen dus vandaag de tuin in. Het is goed voor de bijen, maar ook lief voor mezelf. Want wie houdt er nu niet van een tuin vol uitbundige bloemen?

In onze tuin hebben we meer dan genoeg plaats, maar ik begin aan de voorkant van het erf. Waar eens bomen stonden, zijn nu kale plekken in het gras. Het lijkt me de perfecte plek voor een paar bloemenperkjes waar de bloemen heerlijk door elkaar kunnen groeien. Belangrijk is wel dat ze goed opkomen. Daarom een paar tips: En met het warme weer ontkiemen ze lekker snel!

5 tips voor een kleurrijke bloemenweide

  • maak de grond eerst goed los en verwijder alle onkruid. Meng, als dat nodig is, er wat zand door, dat maakt de bodem luchtig. Hark het geheel glad
  • zorg dat de grond een beetje vochtig is tijdens het zaaien. Zorg ook in de weken erna dat de grond niet uitdroogt.
  • Zaai niet het hele zakje in een keer, maar verspreid over enkele weken. Dan heb je veel langer plezier van de bloei.
  • Werp de zaden uit de losse pols, dan krijg je een natuurlijke spreiding. Hark de zaden voorzichtig in de grond. Maar begraaf ze vooral niet! Daar kunnen vooral de kleine zaden niet tegen, want die hebben de zon hard nodig om te groeien)
  • Zaai vooral niet te dik. Dat zorgt voor teveel concurrentie en sommige bloemen zullen niet opkomen.

Wil je alleen bloemen zaaien die goed zijn voor de bij? Katja heeft een plantenlijst voor meer wilde bijen. 

Tot slot: Geniet vooral! Weidebloemen zorgen goed voor zichzelf. En ze zaaien zichzelf ook uit. Wil je het toch een beetje gecontroleerd hebben? Verzamel dan de zaden in oktober, en maai de rest af.

Bomen planten

door Leave a Comment

Au, m’n rug! Au, m’n bovenarmen. Was het de sportschool? Bootcamp? Nee hoor, gewoon tuinieren. Beter gezegd: van het bomen planten. Dit weekend hebben we 11 bomen gepland in de tuin: 7 berken, een walnoot, kastanje, rode esdoorn en een appel. En 2 hazelaars een andere plek gegeven. Dus ploften we gisteravond trots (en pijnlijk) op de bank. Onze tuin krijgt nu echt vorm.

 

Afgelopen november kapten we een serie berkenbomen op ons erf. Oh, wat ging me dat aan het hart. Maar echt keuze hadden we niet: ze stonden als scheidingslijn in het midden van de tuin en hielden daardoor alle zon weg van het noordelijke gedeelte. Kweekgras, bramen en brandnetels hadden het daar naar hun zin, verder niks. Maar de bomen waren niet alleen lastig. Ik vond ze eigenlijk wel heel mooi. De bomen gaven ons erf een idyllisch gevoel, met beschutte plekjes en het constante geruis van de bladeren. In de zomer vonden we altijd wel een koel plekje.

 

Oude bomen weg, nieuwe erbij

Maar ja, ze stonden enorm in de weg. Eigenlijk gewoon net op de verkeerde plek. Kwam bij dat velen al helemaal hol waren en, zoals bleek toen ze omgingen, rot van binnen.  Overigens werd het niet een kale vlakte, we lieten er nog genoeg staan. En, we planten er nieuwe bij. Maar nu aan de noordkant van de tuin. Op deze plek hebben ze de functie om de koude noordenwind tegen te houden. En het zijn bomen waar we van kunnen eten (behalve de berk en de rode esdoorn dan). Over een paar jaar genieten we van onze eigen walnoten, kastanjes en appels.

Vijver en moestuin

De tuin begint inmiddels als één geheel te lijken, met een grote vijver in het midden en een heuveltje erachter, gericht op de zon. Hier komt straks onze groentetuin, en ook de fruitstruiken krijgen er de komende week hun plek. Lekker uit de wind, vol in de zon. De grond is nu helemaal geëgaliseerd, zodat we dus lekker aan de slag kunnen, met als eerste taak het planten van bomen. Elf gaten heb ik gegraven, 80 cm doorsnee en minstens 45 cm diep. Vooral de bomen met kluit waren een kluif. Til er maar eens een op, dat lukt je niet in je eentje! Ik ben dus ook niet de enige thuis met een zere rug :).

Stap-Voor-Stapproject

De tuin is, net als het huis, een stap-voor-stapproject. Wanneer is het klaar?, vroeg laatst een voorbijganger (we hebben veel aanspraak in de tuin wanneer we er aan het werk zijn). Ach, over een jaar of 5 zal het er al redelijk naar wens uitzien. Maar klaar? Ik denk nooit. Er blijft altijd werk te doen. En dat vind ik heerlijk!

 

BewarenBewaren

Een kruidenspiraal maken

door 2 Comments

Eindelijk! Het wordt lente. De tuin ontdooit. De zon schijnt. De temperatuur loopt op. Allemaal heel langzaam, maar het gebeurt. Ik wacht niet langer. Onze tuinplannen, die al maanden op tafel liggen, gaan we nu uitvoeren: een kruidenspiraal, een vijver en een tuinkas.

Kruidenspiraal

Overal uit onze tuin haal ik stenen. Grindstenen, Drentse keien, noem maar op. Prachtig materiaal om een kruidenspiraal te maken. Deze komt vol te staan met de heerlijkste kruiden. Voordeel van een spiraal is dat je veel kruiden kwijt kunt op een kleine ruimte en dat je overal makkelijk bij kunt. Kruiden die van de zon houden zet ik aan de zuidkant, kruiden die schaduwminnend zijn aan de noordkant. Op de ondergrond heb ik karton gelegd. Hierdoor hoef ik niet eerst in de grond te spitten en verstoor ik de bodem niet. Het karton vergaat na een tijdje vanzelf. M’n rug doet nu een beetje pijn van het sjouwen, maar ik vind het zeer de moeite waard. Want is het niet prachtig om naar te kijken?

Vijver

Zoals je misschien weet hoort bij ons huis een groot stuk grond: 5000 m2. Een van onze wensen is om naast een moestuin en kleine fruitgaard, een natuurlijke vijver aan te leggen. Ken je het gezegde wie het breed heeft laat het breed hangen? Zoiets geldt voor ons ook, maar dan in grootte. Wie veel ruimte heeft, moet ruim denken. Dus krijgen we een vijver die een heel groot deel van de tuin zal innemen. En niks strak aangelegd, maar mooi natuurlijk. Met aflopende oever en veel planten. Aangezien ik deze vijver niet eigenhandig ga graven, hebben we hulp van man en machine ingeroepen. Op dit moment hebben we een krater in de tuin. Maar als ik door mijn wimpers gluur, zie ik een prachtig water met schitterende planten en bloemen. O ja, en een bruggetje.

Tuinkas

Hoog op mijn lijst staat een grote kas. Zodat ik bijna het hele jaar rond kan planten en oogsten. Maar omdat de tuin nu op de schop is voor de vijver, en later nog voor het afbreken van de schuren, moet de grote kas nog even wachten. Ik heb echter weinig geduld, en dus kocht ik alvast een kleine muurkas. Dan kan ik beginnen! Want voor de tuin klaar is, zijn er wellicht al verschillende seizoenen meerdere malen langsgekomen. De tuin is namelijk een leuke klus, maar het huis gaat nog altijd voor. Om ervoor te zorgen dat de muurkas niet bij de eerste de beste storm weer vertrokken is (we wonen in het open veld en de wind heeft lekker vrij spel), plaatsten we het afgelopen weekend betonblokken. Hier kan de kas verder op gebouwd worden. Stevig als een huis.

Follow my blog with Bloglovin

De wereld aan kruisbessen

door Leave a Comment

Of ik kruisbessen wil, vraagt mijn moeder. Tuurlijk, altijd lekker. Mijn moeder heeft een klein tuintje, maar altijd met een enorme oogst. Om jaloers op te worden. Oogstte ze eerder al emmers vol aardbeien, vervolgens aten we dagelijks rode bessen door de yoghurt en nu hebben we de kruisbessen. Prompt krijg ik dan ook een zak met bijna 2 kilo kruisbessen in mijn handen gedrukt. Heerlijk!

 

Wist je dat

  • goed rijpe kruisbessen niet zuur zijn?
  • kruisbessen vitamine A C en E bevatten en kalium, fosfor, ijzer en calcium?
  • kruisbessenplant makkelijk groeit in je tuin. Ze staan graag op een plekje met halfschaduw.
  • je kruisbessen ook prima in kunt vriezen? Wel goed schoonmaken van te voren.
  • de kruisbes vroeger werd gebruikt om koorts te verlagen?
  • de plant enorm veel stekels heeft? Oogsten is niet altijd een pretje, maar zeker wel de moeite waard.

Jam van kruisbessen

Van de kruisbessen maakte ik jam zonder geleisuiker. Om het toch iets zoeter te krijgen, kookte ik enkele dadels mee en voegde een scheutje ahornsiroop toe.

Jam maken is simpel: maak de vruchten schoon (dit is het meeste werk) en kook ze enkele minuten totdat het een prutje wordt. Water toevoegen hoeft niet, de vruchten hebben al genoeg vocht van zichzelf. Voeg eventueel wat ‘zoets’ toe. In de laatste 2 minuten op het vuur voeg je 1 a 2 gram Agar agar toe (op 500 gram bessen). Goed roeren. Eventueel nog met de staafmixer erop, dan krijg je een smeuig geheel. Schenk het over in schone steriele potten.

Tip: voeg eens want munt toe aan de jam. Dat geeft een heerlijke frisse smaak.

 

Zelfvoorzienend leven, hoe doe je dat?

door Leave a Comment

De mogelijkheid is nu aanwezig: met een flink stuk grond om het huis, hebben we nu de kans op een zelfvoorzienend leven. Ons eten kunnen we zelf verbouwen. Groente, fruit en noten uit de tuin, eieren van de kippen, melk van de koe of geit, en af en toe een stukje vlees van een van de dieren.

 

Het klinkt geweldig, maar helaas staan we nog lang niet op dit punt. De eerste fruit- en notenbomen staan in de grond, met een beetje geluk hebben we dit jaar drie appels en een peer. Groente komt beetje bij beetje. Maar kippen scharrelen nog niet rond, laat staan een koe, geit of schaap. Want waar begin je als je zelfvoorzienend wilt leven?

Zelfvoorzienend leven is meer dan alleen voor je eigen eten zorgen, in zomer en winter. Het is volledig in je eigen levensonderhoud voorzien. Het gaat ook over zelf energie opwekken, slim gebruik van water, zo min mogelijk afval produceren, hergebruik van materialen. Kortom: zoveel mogelijk zelf produceren en zo min mogelijk weggooien.

Waar begin je?

Zelfvoorzienend leven alleen voor mensen met geitenwollensokken? Nee hoor! Zelfvoorzienend leven wordt steeds populairder. Zelf ben ik niet iemand die veel luxe nodig heeft, maar ik hou wel van een beetje comfort. Ik vind het niet erg om hard te werken in de buitenlucht, vieze handen te krijgen, en ik hou van eenvoud. Maar zo nu en dan wil ik wel op vakantie, en voor de was gebruik ik toch liever een wasmachine dan een emmer. Ach, eigenlijk maakt het niet uit wie je bent en hoe je wilt leven. Zelfvoorzienend leven is eigenlijk gewoon leuk. Samen met de natuur, met respect voor moeder aarde. En hoe gaaf is het om in je eigen levensonderhoud te kunnen voorzien. Om de supermarkt gedag te zeggen, om niet meer te hoeven werken voor een baas.

Lijst voor zelfvoorzienend leven

Om voor mezelf een idee te krijgen wat zelfvoorzienend leven inhoudt, ben ik maar eens begonnen met een lijstje te maken. Waarschijnlijk zie ik nog wel wat over het hoofd. Vul maar aan.

  • Groente en kruiden verbouwen
  • Fruit en noten telen
  • Wildpluk eten
  • Paddenstoelen kweken
  • Eieren van de kippen
  • Zelf energie opwekken
  • Je eigen watervoorziening regelen
  • Zelf kleding maken
  • Zelf gebruiksvoorwerpen maken
  • Bijen houden
  • Bier brouwen
  • Producten ruilen

 

Foto’s: Pixabay.com

Help! Mijn tuin explodeert

door Leave a Comment

Ik weet al lang niet meer wat wat is…

Zelfs in april dacht ik nog: ‘die tuin kan ik wel aan’. Maar april was koud, en alles dat wilde groeien, bleef nog lekker een tijdje onder de grond. En toen kwam mei, en de warme dagen volgenden elkaar snel op. De tuin genoot. Als vuurwerk spoot alles in een keer de grond uit. En daar zit ik nu, in mijn ‘permacultuur-tuin-to-be’: waar begin ik?

 

 

De Oost-Indische kers wil alleen maar groeien

Ik heb het gras twee dagen geleden nog gemaaid. Trots zag ik mooie korte grassprieten. Toen ik vanochtend door de tuin liep, kriebelden ze alweer aan mijn enkels. In mijn ‘kraamkamertuin’, waar we vorig jaar alle overgebleven planten uit onze tuin en die van mijn ouders tijdelijk hadden neer gezet, zie ik amper nog wat bij wat hoort. Alles is in volume minstens verdubbeld. Grote brandnetels steken overal hun kop bovenuit.

Permacultuur = Observeren

De wortels en uien hebben het naar hun zin

En dan de moestuin. De wortels en de uien schieten al op, maar er is nog geen enkele boon spontaan boven de grond gekomen. Geen bonen dit jaar voor mij. Evenmin als spinazie. De Oost-Indische kers en de komkommer hebben het naar hun zin, maar de meloen is koppig en stopt met groeien. In het weiland, waar ik pompoenen plantte, is alles weg. Opgegeten. Gisteren kwam ik erachter wie de schuldige was: geen slak of luis of kat, maar een mol. Want onder het laatste opgegeten plantje, vond ik een met aandacht gegraven gangenstelsel. De rucola daarentegen verspreidt zich als een razende. Ach, ik maak me er maar niet zo druk om. Ik moet de tuin met al zijn dieren en niet-gewenste kruid eerst maar eens leren kennen, aldus mijn permacultuur-handboek. Dan kan ik volgend jaar wellicht een beter plan maken.

Bieslook doet het eigenlijk altijd wel

Geen tijd om te rusten

Ik ben niet gezegend met hele groene vingers. Ik doe maar wat. Maar wat ik nu wel weet, is dat ik elke dag iets moet doen. Er is geen tijd meer om op mijn lauweren te rusten. Gelukkig heb ik de tijd. En gelukkig vind ik het heel leuk om die uren in de tuin te besteden. Wie worden mijn vingers dan vanzelf groen.

 

 

Mijn eerste permacultuur bedje

door Leave a Comment

permacultuurbed2Ik heb laatst goed opgelet tijdens de open tuindag in Meppel. Daar kreeg ik uitstekende uitleg over de basisprincipes van permacultuur. En laat dat net het idee zijn dat wij in ons hoofd hebben voor ons stukje land.

Net nu ik dacht dat er geen werk meer te doen is in de tuin omdat de winter voor de deur staat, moet ik aan de slag. Een belangrijke eerste stap voor een natuurlijke tuin, is het observeren van je tuin. Waar is het vaak zonnig, waar komt de wind vandaan en wat groeit er zoal.

Ongeduldig

Maar voor observeren alleen heb ik geen geduld. Ik wil planten, ik wil oogsten. Gelukkig hebben we heel veel grond. Daarom hebben we nu het idee om een paar bedden aan te leggen op verschillende plekken in de tuin, zodat we die bedden kunnen observeren. Want ik kan beter een bed observeren, dan een grasveld waar in mijn ogen overal dezelfde sprieten groeien.

permacultuurbedNiet spitten

De grond klaar maken voor komend jaar is minder ingewikkeld dan ik dacht. Ik zag mezelf al staan met een spa de bodem om te spitten. Het is echter veel eenvoudiger. Spitten doe je bij hoge uitzondering, heb ik geleerd, want je maakt het bodemleven ermee kapot. En dat bodemleven moet juist de komende tijd gaan floreren.

Basis van een bed

Hoe maak je dan een stukje (begroeid) land klaar? Je maakt de grond eerst zoveel mogelijk egaal en legt er dan karton op. Egaal betekent dat je alle hoge onkruid plat trapt, zodat het karton er vlak op ligt. Oude kartonnen dozen hebben wij genoeg dankzij de verhuizing. Wel eerst alle plakband en nietjes eruit halen! permacultuurbed3Vervolgens maak je met stenen of dikke takken de omtrek van je bed. Bedek je het karton vervolgens met een flinke laag mulch/aarde. In de komende maanden zal het karton verteren. Belangrijk is dat er geen licht naar de ondergrond kan komen, want dat zorgt ervoor dat het onkruid dat je zo juist hebt afgedekt, toch weer kan ontkiemen. Tot slot dek je de grond af met stro of afgevallen bladeren.

Nu is het wachten op het voorjaar. En dagelijks een rondje door de tuin. Om te observeren.

Tuinonderhoud: meer dan een stukje maaien

door 1 Comment

tuinonderhoud 5Wonen op een groot erf is prachtig. De ruimte, de rust, het uitzicht. We zitten niet tegen een schutting te kijken die ons scheidt van de buren. We hoeven niet op gedempte toon te praten. Als ik manlief niet direct kan vinden kan ik zelfs hard roepen. We storen helemaal niemand.

Hij het huis, ik de tuin

Terwijl manlief zich op het huis stort, ontferm ik me over de tuin. Tuinonderhoud klinkt bij ons makkelijker dan het is. Niet dat we een moeilijke tuin hebben: er staan voornamelijk bomen en brandnetels. En gras. Veel gras. Het is vooral de omvang die me doet duizelen.

De oude kippenren te lijf

ETuinonderhoud 1n dan is de eerste vraag: waar begin ik. Want met 5000 m2 grond zijn er veel plekjes waar ik kan beginnen. Samen met mijn moeder besluit ik om eerst de oude kippenren te lijf te gaan. Tenminste, aan het gaas te zien neem ik aan dat dit de kippenren was. Verrotte balken, gescheurd gaas en hardnekkig prikkeldraad sleuren we aan de kant. Het zweet druipt over onze ruggen. Vervolgens gaan we de brandnetels te lijf. tuinonderhoud 4Hoewel we goed ingepakt zijn, met lange broek, lange mouwen en handschoenen aan, weten de krengen toch regelmatig onze huid te raken. Of gewoon dwars door de handschoenen heen te prikken. Die avond zullen we nog vaak zitten te krabben.

Gras en brandnetels

De tweede klus is grasmaaien. Voor het huis kan je spreken van een gazon. Het ziet er aardig uit en is redelijk kort. Achter op het erf is er eerder sprake van een weiland. Het gras is hoog en stug. En ook hier staan veel brandnetels. Stoer haal ik onze elektrische grasmaaier uit de garage. Dit varkentje zal ik eigenhandig wassen. Terwijl eigenlijk iedereen mij voor gek uitmaakt (‘dat doe je toch op een zitmaaier’, ‘neem schapen’) begin ik aan de klus. Het duurt een paar uurtjes en ik heb blaren op de handen, maar het resultaat is naar volle tevredenheid. Weiland één is gekortwiekt. Op naar weiland twee!

tuinonderhoud 2
Voor
Tuinonderhoud 3
Na

Uit eigen tuin: Verse knoflook

door Leave a Comment

verse knoflook2Je ruikt ‘m gewoon als je hem uit de grond haalt: verse knoflook. Eind oktober vorig jaar stopte ik een paar teentjes biologische knoflook in de grond. Dat zijn nu mooie bolletjes geworden.

Als het loof bruin wordt en omvalt is de knoflook klaar, had ik gelezen. En dat is meestal vanaf eind juni. Eerder moet je ze niet oogsten, want de bolvorming ontstaat pas op het allerlaatst. De grootte van de bollen valt me iets tegen, maar dat heeft misschien ook te maken met de vele regens van de laatste tijd.

Even laten drogen…

garland-700057_640En nu wil ik ze natuurlijk gelijk gaan eten. Maar wil je de smaak echt ten goede laten komen, dan kun je de knoflook beter eerst een tot twee weken laten drogen op een donkere en droge plek. Dan hang je ze leuk op aan hun steeltjes, net als je zo vaak in Frankrijk ziet. Je kunt ze dan maanden bewaren, veel langer dan knoflook uit de supermarkt.

In de koelkast?

Waar je gewone knoflook niet in de koelkast moet bewaren, is dat bij verse jonge knoflook die je ‘aangebroken’ hebt, juist wel het geval. Verse knoflook schijnt ook nog een aangenaam voordeel te hebben: door zijn ietwat mildere smaak geeft verse knoflook minder ‘knoflook-adem’. Of dat ook echt zo is, zullen we vanavond wel merken!

 

 

Gratis plantjes: planten stekken

door 2 Comments

planten stekken
Ik heb geen flauw idee hoe dit plantje heet. Iemand een idee? En welke planten voor binnen zijn nog meer goed te stekken?

Hoewel ik een aardig leuke tuin heb, houdt het groen binnenshuis niet over. Een orchidee zonder bloemen, een roos die eigenlijk buiten hoort, en 3 cactussen die dochterlief in haar vensterbank heeft staan. Meer groen kan ik niet vinden. Terwijl ik weet dat kamerplanten goed zijn voor de leefomgeving in huis. Ze zuiveren de lucht. En het staat ook nog eens leuk.

Luchtvochtigheid

Ik ben dus op zoek naar groene planten in huis. Kamerplanten verhogen de luchtvochtigheid. En dat kunnen we wel gebruiken in ons goed geïsoleerde huis. Die goede isolatie houdt het lekker warm binnen, maar zorgt ook voor droge lucht. Daarnaast verhogen kamerplanten het zuurstofgehalte in de lucht. Niet gek wat zo’n plantje allemaal kan doen.

Planten stekken

Een volledige win-win situatie dus. Maar uiteraard ren ik niet gelijk naar Tuinland. Ik geef immers geen geld uit dit jaar, dus ook niet aan planten, hoe graag ik ze ook wil hebben. Gelukkig kwam mijn moeder daar al aan. Ze had zelf nog wat stekjes, en ze scoorde er nog een paar bij een vriendin. Want dé manier om aan plantjes te komen zonder ze te hoeven kopen, is door ze te stekken.

Ons huis staat nu niet gelijk vol met prachtige volgroeide planten, maar met verschillende potjes met stekjes, die vanzelf prachtige volgroeide planten zullen worden.

De moestuin lonkt: zaaien in februari

door 1 Comment

zaaien in februari1Buiten is het tien graden, en het zonnetje schijnt. Als ik de tuin inloop, zie ik een treurige moestuin. Alleen de knoflook komt boven de grond. Maar hé, de bieslook schijnt ook weer aangeslagen te zijn. Mijn handen jeuken, ik wil zaaien, planten en oogsten! Maar wat doe je begin februari?

Starten in februari

Op alle zakjes met zaadjes staat dat je vanaf begin maart achter glas kan gaan zaaien. Maar Diana van Diana’s mooie moestuin vertelt iets anders. Zaaien in februari kan ook. En omdat ik nú de handen uit de mouwen wil steken, luister ik graag naar haar advies.

zaaien in februari2Vroege tomaten?

Zaaien doe ik in turfbakjes die ik voor het raam op de zuidkant plaats. De turfbakjes  had ik nog liggen, maar er zijn meer manieren om zaadbakjes te maken. Bijvoorbeeld van halve closetrollen of een eierdoos. Ik begin met paprika en prei. En stiekem ook wat tomaat. Voor tomaat schijnt het nog iets te vroeg te zijn, omdat ik dan al grote planten heb voordat ze naar buiten kunnen. Want ze kunnen pas echt naar buiten na IJsheiligen (12 mei) wanneer de kans op vorst minimaal is.

vegetable-874028_640Ongeduldig

Maar ik ben ongeduldig en probeer het toch. Tomaat en preizaadjes heb ik nog van vorig jaar (koel en donker bewaard), en ik heb ook paprikazaadjes. Deze heb ik vorig jaar samen met dochterlief uit een paprika gehaald, gedroogd en bewaard. Of deze plantjes straks ook paprika’s opleveren weet ik niet. Misschien moet ik voor de zekerheid ook nog zaad uit een zakje zien te scoren.

Zaai/teelt/plantlijst 2016

Ik kijk voor tips altijd op Diana’s blog. Ze heeft zelf alles al een keer uitgevonden en weet wat werkt en wat niet. Daarnaast schrijft ze ook nog eens op een vermakende manier. Ik heb inmiddels mijn eigen zaai/teelt/plantlijst voor 2016 gemaakt. Dit jaar zet ik niet meer ad hoc de schop in de grond. En nu maar hopen op een goede oogst.