Goed nieuws uit Assen! Blik en drankkartonnen mogen sinds 2 mei bij ons in de oranje container, samen met het plastic afval. En dat betekent dat mijn restafval met nog eens meer dan de helft vermindert. Er verdwijnen nu voornamelijk nog vol gesnoten zakdoekjes in de grijze container.
Ik woon in de gemeente Assen. De gemeente heeft als motto ‘Afval bestaat niet’ en daar ben ik het natuurlijk als duurzame burger volledig mee eens. Assen gaat voor minder restafval. Het aantal producten dat gerecycled wordt (en dus niet in de grijze container terechtkomt) wordt daarom flink uitgebreid. Assen heeft als doel om het herbruikbaar afval te laten stijgen van 56% (2016) naar 75 % in 2020. En in diezelfde tijd de hoeveelheid restafval te laten dalen van 187 kilo naar 100 kilo per persoon.
Afvalcoaches en besparingen
Is het moeilijk om nog meer afval te scheiden? Helemaal niet. Maar voor wie het toch lastig vindt, heeft Assen speciale afvalcoaches in het leven geroepen, die de inwoners kunnen helpen met het sorteren van hun afval. En nog een extra motivatie: volgens de berekeningen zou het een besparing op de afvalstoffenheffing van zo’n 20 euro per huishouden gaan opleveren.
Dag blikjesboer
Naast plastic mogen nu ook blik en drankkartons (zogenaamde PMD) in de oranje container. Dat betekent dat ik de blikjesboer, waar ik tot nu toe ons blik eens in de zoveel tijd naar toe bracht, bij deze vaarwel zeg.
Nu het weer echt op zomer begint te lijken, is het voor mij gedaan met de stamppot boerenkool. Hoe lekker ik het ook vind. Toch blijft stamppot nog wel een tijdje bij ons op het menu, maar dan eerder een lichtere variant. Zoals stamppot van raapstelen. En daar kan je eindeloos mee variëren.
4 grote aardappelen
Alsof de leggings van dochterlief weten dat de zomer eraan komt. De een na de ander heeft een gat. En uiteraard niet precies op een naad, zodat ik ‘m nog kan dichten, maar gewoon midden in de stof. Dus ging ik op zoek naar een idee voor hergebruik van legging met gaten. En ik vond deze plantenhanger.
Macramé is hip
Oorzaak van de branden is deels te wijten aan de ongelukjes die gebeuren bij boeren die hun kostgrondjes verbranden om de vruchtbare as te gebruiken voor hun rijstvelden. Dan gaat niet alleen hun eigen bos verloren, vaak secundair bos dat al een keer is aangeplant, maar gaat soms ook stukken primair bos (het oerbos) in vlammen op.
Zoveel te doen, ik heb nog zoveel te doen… dat denk ik elke dag. Hoewel ik dan niet gelijk denk aan ‘zwemmen in de stille oceaan’, zoals het Goede Doel ooit suggereerde. Maar wel aan lezen van boeken, schrijven van verhalen, plannen bedenken, kleding maken, yoga, mediteren, wandelen… Want aan het eind van elke dag kom ik telkens weer tot de conclusie dat ik al die dingen die ik graag wil doen, weer niet heb gedaan. Een dag is gewoon te kort.
Op zolder ligt een tas vol oude spijkerbroeken. Te slecht om weg te geven, omdat ze slijtageplekken vertonen op vervelende plekken. In de kledingcontainer gooien vind ik eigenlijk ook zonde, want de stof is nog zo mooi. Ik kan dan misschien de broek niet meer dragen, maar er is vast wel creatiefs te bedenken met spijkerstof.