Blog

Online afkicken

23 oktober 2016 door Ageda Venema Leave a Comment

We zijn aan het afkicken! En het valt niet mee. Vooral man- en dochterlief lopen een beetje doelloos rond. Ziel onder hun arm geplakt. Want we wonen in een huis zonder kabel: geen tv en geen internet. En dat kan natuurlijk niet. Nog voor we water aansloten, stond er een kastje in de caravan met een knipperend lichtje: wifi, onze eerste levensbehoefte.

Op rantsoen

Maar nu heeft het hebben van wifi zonder kabel wel enkele beperkingen. We hebben 4G en een daaraan gekoppelde mooie bundel. Waar het probleem nu ligt? 4G is niet ongelimiteerd, zoals we gewend zijn in het oude huis met kabel. We moeten dus zuinig zijn met onze data. En dat ging deze eerste maand niet zo goed. Afgelopen week (halverwege de maand) was onze bundel al zo goed als op. Dus we zitten met z’n allen op rantsoen. Dat betekent voor dochterlief: geen Youtube kijken op elk gewenst moment van de dag (nee, ook niet tijdens het douchen of op het toilet). Voor manlief: een Netflixbeperking, lees een boek! En ik? Vaker de computer uit en thuis de telefoon opbergen. Ik ga maar weer breien!

Eerste levensbehoefte

Eigenlijk zou je zeggen dat we helemaal geen tijd hebben om naar beeldschermpjes te staren. We hebben een huis te fixen. Maar de behoefte van online zijn is inmiddels even groot als eten en drinken.

Data verstoken als brandhout

Wat gaan we doen? Minderen én kijken hoe we anders kunnen omgaan met ons dataverbruik zodat we toch kunnen blijven genieten van de online wereld. Want die mogelijkheden zijn er. Onbewust verstoken we data als brandhout. Wat je alvast kunt doen (voor iedereen met een bundel op zijn telefoon interessant):

kijk Netflix niet in HD kwaliteit, maar in SD. Wie het verschil ziet mag het zeggen
dat kan ook met YouTube: bekijk filmpjes op 360p in plaats van 720p
Facebook heeft tegenwoordig leuke filmpjes, die vanzelf al in je tijdlijn afspelen. Dit kost veel data. Zet deze optie dan ook uit in je facebookinstelling (op elk (mobiel) apparaat)
geef op je telefoon aan welke apps gebruik mogen maken van het mobiele netwerk en welke niet. Bij instellingen kan je dat eenvoudig per app aangeven.

Er zijn nog veel meer mogelijkheden om je bundel in bedwang te houden. Maar bovenstaande vier tips schelen al zeker de helft.

Mijn eigen kringloopwinkel

21 oktober 2016 door Ageda Venema 1 Comment

Als ik door de stal loop, heb ik het idee dat ik een ouderwetse kringloopwinkel binnenloop. Lampen, vazen, een tafel, stoelen, kasten met keukengerei, pannen en een mixer, schoenen en dozen. Veel dozen. De koestal is onze opslagplaats. En wat hebben we een hoop spullen!

Ik herinner met het nog goed toen ik 8 jaar geleden met dochterlief van 2 jaar aan de hand naar Nederland kwam. Na een mooie tijd van 13 jaar in Suriname ging ik weer voor kou en ‘op tijd’-staan. Wat ik bij me had was een koffer. Later kwamen er zes kleine dozen die ik had laten verschepen. Dat was mijn leven, dat waren mijn spullen.

Dozen vol herinneringen

Wat een verschil met vandaag. Natuurlijk verhuizen we nu niet samen, maar is manlief met zijn hele hebben en houden er ook bij. En hebben mijn ouders ondertussen de zolder opgeruimd en al mijn oude spullen bij ons op zolder gestald. Ik zie dozen waarvan ik weet dat we ze 5 jaar geleden op zolder hebben gezet, en er nooit in hebben gekeken. Nu krijgen ze weer ongeopend een plekje. Deze dozen wil ik niet kwijt: ze bevatten herinneringen, brieven en foto’s die we ooit weer eens willen zien en lezen.

Dozen vol rommels

De ergste dozen zitten vol rommels uit de slaapkamer, de studeerkamer en de woonkamer: doosjes, briefjes, pennen, kralen, halve sieraden, stukken stof, nog te lezen boeken, potjes met zalfjes, enzovoort, enzovoort. Gelukkig is de koestal groot genoeg en wordt deze niet eerder dan volgend jaar verbouwd. Als deze dozen dan nog dicht zitten, gooi ik ze inclusief inhoud rechtstreeks in de container.

Pizza zonder oven (en met havermout)

20 oktober 2016 door Ageda Venema Leave a Comment

Dochterlief en ik hadden afgelopen week een moeder-dochterdag. Gezellig shoppen, naar de bioscoop (de film Storks is erg leuk!) én pizza eten. De pizza zouden we zelf maken. Maar dat was nog niet zo makkelijk. Want in de stacaravan hebben we geen oven, dus hoe doe je dat?

Gelukkig vond ik een aantal recepten van pizza zonder oven, gewoon gemaakt in een pan. Maar ik had nog een klein probleempje. Ik hou van pizza, maar níet van de bodem. Daar word ik snel misselijk van, krijg direct een zwangere buik, om nog maar niet te praten over de stoelgang de volgende dag.

Pizzabodem havermout

Na even zoeken vond ik het: een goed te verteren pizzabodem van havermout, lijnzaad, water en ei. Voor twee pizza’s deed ik

100 gram havermout,
4 eieren,
2 eetlepels gemalen lijnzaad en
150 ml water

in een kom. Ik roerde alles door elkaar en liet het tien minuten rusten.

Daarna bakte ik het mengsel (na nog een keer goed doorgeroerd te hebben) als een pannenkoek in de pan. Niet te groot, want je moet ‘m nog keren. Smeer het mengsel goed uit over de bodem, zodat hij niet te dik wordt. Anders blijft hij een beetje zompig. Als de onderkant droog is, keer je ‘m om en dan begint het beleggen. Wij maakten de lievelingspizza van dochterlief: pizza Hawaï, met ketchup als tomatensaus, veel geraspte kaas, plakjes ham en schijfjes ananas. Deksel op de pan en op een halfzacht vuur in een paar minuten (hou het in de gaten) alles laten smelten.

Geen opgeblazen gevoel
Het was niet dé beste pizza die dochterlief ooit heeft gegeten. Helaas. Maar haar bord was leeg en de volgende dag snoepte ze nog wat van het restant. Gelukkig: zó verschrikkelijk was het nu ook niet.. Zelf vond ik ‘m erg lekker en bleef het opgeblazen en misselijke gevoel achterwege. Zeker voor herhaling vatbaar.

Van woongenot naar leefgenot

12 oktober 2016 door Ageda Venema Leave a Comment

You don’t know what you’ve got till it’s gone… Een regel uit het nummer Big Yellow Taxi. Maar ook een zin die oh zo toepasselijk is op onze situatie. Wat een woongenot hebben we altijd gehad. De verwarming die ’s morgens op het gewenste moment aanslaat zodat het behaaglijk is tegen de tijd dat wij op onze blote voeten beneden komen. Altijd warm water bij de hand. Iets opwarmen in de magnetron, iets bakken in de oven. Vuile vaat in de vaatwasser. En (bijna) altijd alles bij de hand.

En dan ga je van 135 m² woongenot naar zo’n 35 m². Waar moet ik heen met onze spullen? Ik ben werkelijk alles kwijt. En vind ik iets wel, dan heb ik geen plek om het op te bergen. Elke vierkante centimeter in onze stacaravan is bezet. In onze slaapkamers kunnen we onze kont niet keren. En dan staat er alleen maar een bed!

Zuinig met gas

Koken doen we op propaan, want de caravan heeft altijd op een camping gestaan. Een nieuwe fles is duur, dus letten we extra op ons gasgebruik: de geiser gaat alleen aan als we warm water nodig hebben. Lees: douchen en afwassen. ’s Morgensvroeg zet manlief (tot nu toe, en ik hoop nog heel lang) handmatig de gaskachel aan die de kamer een beetje voorverwarmt. Een elektrisch kacheltje zorgt ’s nachts voor een stabiele temperatuur van 12 graden. Zodra we thuis zijn gaan de schoenen uit en de sloffen aan. En een dik vest.

Ruzie wie moet afwassen

Afwassen doen we ouderwets met de hand. Een beetje wennen, want het aanrecht staat bij drie kopjes al vol. En voor zo weinig vaat gaat de geiser niet aan. En we maken weer ouderwets ruzie over wie wast en wie droogt. ’s Avonds maar wat eerder onder de wol. De lakens voelen akelig koud, maar worden door onze eigen temperatuur snel warm. Na een half uurtje gaan de sokken uit. Het dekbed ligt er al op, met eroverheen een groot, dik deken.

Luxe waarderen

Het klinkt als een hoop geklaag. Maar dat is het niet. Het is een openbaring om erachter te komen hoe we gewend zijn aan onze luxe, en deze vaak vergeten te waarderen. En dat je ook heel goed een tandje lager kunt leven, zonder daar direct hopeloos van te worden. We wennen snel aan de nieuwe situatie en genieten van dat waar we al heel lang naar uitkeken: vrijheid!

Verhuizen: het wordt echt tijd om de dozen in te pakken

2 oktober 2016 door Ageda Venema 1 Comment

Het ziet er niet uit dat jullie volgende week al gaan verhuizen, zegt een vriend die op bezoek is in ons oude huis. Hij heeft gelijk. Het ziet eruit alsof we hier nog jaren zullen blijven wonen; alles staat nog op zijn plek, schilderijen hangen nog aan de muur.

Toch verhuizen we volgende week naar ons nieuwe bouwval. En we zullen overwinteren in de stacaravan ernaast. Het is dan ook niet zo dat we nog helemáál niks gedaan hebben voor de verhuizing. Toen we ons huis te koop zetten, plaatsten we al veel spullen op Marktplaats of brachten het naar de kringloopwinkel. We hadden simpelweg geen plek om ons huis ‘netjes’ te tonen met zoveel spullen er in. Maar ik geef toe dat we sinds die tijd weinig meer gedaan hebben.

Spullen opslaan

Misschien ligt het wel aan het feit dat het een bijzondere verhuizing is. Want we gaan niet in een kant en klaar afgetimmerd huis wonen. We kunnen voorlopig maar weinig spullen kwijt. Het overgrote deel moet worden opgeslagen. Dat kan in de koestal. Ruimte zat, maar het is er ook koud, en er lopen spinnen en vast ook muizen. We brengen daar dus niet alles naar toe. Want het zou toch zonde zijn als ik volgend jaar merk dat uit elk fotoalbum een hapje is genomen, of dat onze zomerkleding tochtiger is geworden. Deze kwetsbare spullen mogen we gelukkig bij mijn ouders op zolder plaatsen. Ook daar is het koud, maar geen muis die erin komt. En aangezien al mijn oude schoolspulletjes er al vele jaren liggen, blijft het er vast goed.

Met nog een week voor de boeg is het nu wel echt tijd voor actie. We zullen per kamer aan de slag moeten. De dozen selecteren we op: 1. Stacaravan 2. Koestal 3. Ouders 4. Kringloop. Met keuken, woonkamer, werkkamer, 2 slaapkamers, zolder en garage kunnen we het deze week net redden.

Riolering aanleggen: hoge nood

9 september 2016 door Ageda Venema 4 Comments

Naar de wc kunnen is geen overbodige luxe. Sinds we water in het huis hebben, leek de gang naar het toilet ook snel gemaakt. Maar helaas, sinds we weten waar de afvoer van het toilet uitkomt, schieten we bij hoge nood snel weer even in de bosjes.

Ons huis heeft een septic tank. Niks mis mee, dachten wij. Want als je die goed gebruikt, en een goede bacterie stand houdt, hoef je ‘m eigenlijk nooit leeg te halen.

Maar zo simpel lag het helaas toch niet toen manlief op zoek ging naar de manier waarop de afvoer in het huis tot stand komt. Wat bleek: wat van het toilet komt, vloeit niet rechtstreeks in de septic tank, maar eerst in de gierkelder. En deze gierkelder staat in open verbinding met de stal, ons achterhuis eigenlijk. En dat vonden we nu niet zo’n goed idee.

We hebben de put leeg laten halen, en manlief is de riolering aan gaan leggen. Sinds vorig jaar loopt namelijk voor ons huis het riool. We dachten aan andere duurzame oplossingen, zoals een composttoilet, maar het is niet altijd zo simpel als het lijkt. Vooral niet als je letterlijk hoge nood hebt.

En dan hebben we nu een enorme put naast de schuur de zo goed als leeg is. Hij moet nog even schoongeveegd worden. Er zit nog wat ondefinieerbare drap in. Hier willen we straks regenwater in opvangen. En dan een regenwatertoilet?

9 x Courgette recepten

7 september 2016 door Ageda Venema Leave a Comment

Wil je nog een courgette, vroeg mijn moeder? Haar courgetteplanten schenken gulzig grote dikke courgettes. Nee dank je, ik heb er zelf nog een paar liggen. Ik heb namelijk ook een paar planten in de tuin. We eten zo vaak courgette de laatste tijd, dat dochterlief de groente heeft opgenomen in haar lijst van ‘lust ik niet’. En dat is jammer. Want het is een lekkere groente die je in veel verschillende gerechten kunt gebruiken. Courgette recepten: van courgettespaghetti tot courgettemuffins. Hartig én zoet.

Courgetti/spaghetti
Dankzij de spirelli maak ik heerlijke pasta van courgette. De spirelli is een soort puntenslijper waar je de courgette doorheen draait. Met als resultaat lange spaghettislierten. Wok de courgette even kort voordat je ‘m met de pastasaus mengt. Zo raakt hij eerst zijn overtollige water kwijt en wordt je saus niet te dun.
Muffins
Courgette in je muffin. Ik vind het een verrassing! Zelf maakte ik ze wel al eens hartig. Tot ik deze tegenkwam. Bijzonder!
Lasagne
In plaats van deegvellen, gebruik je courgetteplakken. Gewoon geschaafd met de kaasschaaf. Het is lekker om ze even van te voren kort in een droge pan te grillen. Maak verder de lasagne zoals je gewend bent.
Soep
Van alle groente kun je soep maken. Dus ook van courgette. Zelf maakte ik al eens sla-courgettesoep. Snel en lekker.
Pannenkoeken
Deze moet ik nog proberen. Het is zo simpel, dat moet gewoon lukken.
Courgetteballetjes
In Griekenland weten ze wel wat ze moeten doen met courgettes. Ze maken er Kolokythokeftedes van. Wat? Courgetteballetjes. Lekker naast de aardappels en de groente. Met veel tzatziki. Hier staat een lekker recept.
Gevuld
Snijd de courgette in de lengte door midden en schep het vruchtvlees eruit. Zorg er wel voor dat je nog een dikke rand overhoudt. Meng het uitgeschepte vruchtvlees met de rest van je vulling en vul de courgettes ermee. 15-20 minuten in de oven.
Gegrild
Dit is mijn favoriet. Courgette even gegrild in de oven of in een droge pan. Eventueel wat zout en peper erop en klaar.
Rauw door de salade
Courgette kun je ook rauw eten. Snijd eens wat dunnen sliertjes en meng dit door je salade

De strijd tegen de spinnenwebben

31 augustus 2016 door Ageda Venema Leave a Comment

Spinnen. Overal spinnen. Ik heb van manlief de opdracht gekregen om de deel schoon te maken. Want hier gaan we straks tijdelijk onze spullen opslaan. De deel is de stal die aan het huis vast zit. De stal waar nog een oude melkmachine staat, waar de drinkbakken voor de koeien op rij staan, en waar links en rechts diepe goten lopen richting gierkelder. Het ruikt er nog steeds naar stal, alsof vorige maand pas de koeien door de grote groene staldeuren naar buiten zijn gestuurd. Maar ze zijn al lang verdwenen. Het huis heeft lang leeg gestaan. En dat kan je zien aan de hoeveelheid spinnenwebben.

Mega bouwspinsels

Het is niet vies binnen, het is alleen dat de natuur heel lang zijn gang heeft kunnen gaan. Aan het plafond, langs de muren, onder de lampen, in de kasten… overal hangen enorme webben. Mega bouwspinsels zijn het soms. De spinnen zie je niet met het blote oog. Maar dat ze er zijn, merk ik wanneer ik met de ragebol in de aanslag, mondkapje voor en veiligheidsbril op, de strijd aanga. Alles komt tot leven. Haastig proberen de spinnen zich uit de voeten te maken. Verstoord uit hun dagelijks werk: spinnenwebben maken.

Vallende spinnen

In het begin loop ik vooruit, de ragebol zover mogelijk van me afhoudend. Tot ik merk dat de spinnen die aan de ragebol weten te ontsnappen, zich een minuutje later alsnog naar beneden laten zakken. Daar op de plek waar ik bezig ben. Dus draai ik het om: achterwaarts schoonmaken. Nu kan ik tenminste zien waar de spinnen vielen.

Mannenwerk

stal schoonmaken — Manlief gaat nog eens goed met de hogedrukspuit door de stal

Na een klein uurtje is het werk gedaan. Mijn bovenarmen zijn verzuurd, mijn haar zit vol raggen, maar de stal is schoon. Manlief gaat er nog even met de hogedrukspuit overheen (dat is natuurlijk mannenwerk), en aan het eind van de dag ziet het er spik en span uit. Alles is weggepoetst, behalve de geur. Het ruikt nog steeds naar koeien.

Rust, reinheid, regelmaat

29 augustus 2016 door Ageda Venema Leave a Comment

Vandaag de eerste schooldag. Gelukkig! En dat zeg ik met een diepe zucht. Daarmee wil ik niet zeggen dat ik een verschrikkelijke vakantie heb gehad. Integendeel, het was gezellig en leuk, maar wel flink vermoeiend. Ik merk dat ik toe ben aan regelmaat. Aan een ritme. Want in de vakantie kan en mag alles, en daarmee doe ik niet de dingen die ik eigenlijk wil doen.

Regelmaat

Tien jaar geleden, toch dochterlief net geboren was, leerde ik de drie R’en: Rust, Reinheid en Regelmaat. En ik maar denken dat dat alleen voor de baby gold. Tien jaar later, na 6 weken vakantie, snak ik vooral naar de laatste R. De R van Regelmaat. Elke ochtend op dezelfde tijd opstaan, naar school/werk, een blogje schrijven, ’s avonds sporten en op tijd naar bed. Zonder deze regelmaat voel ik me verloren. Want juist wanneer ik zeeën van tijd heb, komt er weinig uit mijn handen. Want alles kan immers morgen ook wel. ’s Avonds nog een wijntje, omdat het toch vakantie is. Sporten doen we wel op een ander moment in de week. Maar ja, dan verdoe ik me tijd weer aan andere heerlijke, maar vaak nutteloze dingen.

De wekker weer gezet

Dus vanochtend om 6 uur ging de wekker, om 8 uur zwaaide ik dochterlief uit, en tot vanmiddag heb ik hard gewerkt. Nu tijd voor een blogje en dan de hardloopschoenen aan. So far so good. Heerlijk die regelmaat. Vakantie vieren is geweldig, maar weer terug naar de orde van de dag is ook niet verkeerd.
Over twee weken denk ik er vast weer anders over en kijk ik weer reikhalzend uit naar de herfstvakantie. Maar ach, er moet wat te wensen overblijven.

Verkoelend zomerdrankje

26 augustus 2016 door Ageda Venema Leave a Comment

Ik zou eigenlijk een spetterende blog moeten schrijven over manlief die op dit moment, bij 33 graden, op zijn knieën in de gierkelder zit. Zwoegend op de rioolaansluiting, zodat we straks zonder stankoverlast en gêne op het toilet kunnen zitten om ons ding te doen. Een verhaal over trots en glorie. Maar dat doe ik niet, in ieder geval niet vandaag. Want daarvoor is het veel te warm.

Ik hou het kort. Want hier op mijn werkkamer stijgt de temperatuur gestaag. En ik weet nu al dat die temperatuur voor vannacht echt niet gaat dalen. Dus wat doe ik: ik maak een verfrissend zomerdrankje, zoek een plekje in de wind en de schaduw en geniet van het leven.

Super simpel zomerdrankje met aardbeien

Dit drankje is binnen 5 minuten gemaakt. Je hebt er zelfs amper afwas van. De aardbeien komen uit mijn moeders tuin: de 2^e leg van het jaar.

Nodig: aardbeien, citroen, water, ijsblokjes, eventueel honing
Maak een handje aardbeien schoon en blender ze samen met een uitgeperste citroen en een scheut water. Proef of het zoet genoeg is voor je. Ik deed er een klein theelepeltje honing bij, omdat de aardbeien niet heel zoet waren. Zijn ze dat wel, dan is dat niet nodig. Ijsklontjes erbij, eventueel een takje munt, en genieten maar!

Noaberschap en Drents praoten

19 augustus 2016 door Ageda Venema Leave a Comment

We wonen straks hemelsbreed slechts een kilometer verderop, maar het is een verschil van dag en nacht. Het verschil tussen wonen in een stad en wonen in een dorp.

Drents praoten

De taal alleen al is anders. Ik hoor mensen gezellig Drents praten. En dat geeft mij direct een thuisgevoel. Mijn ouders spraken thuis altijd netjes Nederlands, maar een switch naar het dialect was snel gemaakt als bijvoorbeeld de buurman even langskwam. Het valt me eigenlijk nu pas op dat de meeste mensen die ik ken uit de stad, geen dialect spreken.

Noaberschap

We wonen er nog niet eens en we kennen al een groot deel van de buurt. Contact maken verloopt vele malen makkelijker dan wanneer je in de stad komt wonen. De buren zijn belangrijk als je buiten de stad woont. Noaberschap noemen ze dat hier. Deze vorm van burenhulp was vooral vroeger erg belangrijk, omdat de bewoners van dorpen en afgelegen boerderijen niet altijd konden rekenen op de openbare voorzieningen.

Gelukkig bestaat het nog steeds en we rollen er ook helemaal vanzelf in. Buurman één helpt met zijn heftruck betonplaten weg te halen, buurman twee heeft wel een aanhangwagen en buurman drie pompt met de waterpomp achter zijn grote tractor even de kelder leeg. Geld hiervoor vragen? Nee, dat doet niemand. ‘Doar drink’n we wel een borrel op’, is het antwoord.

Tuinonderhoud: meer dan een stukje maaien

15 augustus 2016 door Ageda Venema 1 Comment

Wonen op een groot erf is prachtig. De ruimte, de rust, het uitzicht. We zitten niet tegen een schutting te kijken die ons scheidt van de buren. We hoeven niet op gedempte toon te praten. Als ik manlief niet direct kan vinden kan ik zelfs hard roepen. We storen helemaal niemand.

Hij het huis, ik de tuin

Terwijl manlief zich op het huis stort, ontferm ik me over de tuin. Tuinonderhoud klinkt bij ons makkelijker dan het is. Niet dat we een moeilijke tuin hebben: er staan voornamelijk bomen en brandnetels. En gras. Veel gras. Het is vooral de omvang die me doet duizelen.

De oude kippenren te lijf

En dan is de eerste vraag: waar begin ik. Want met 5000 m² grond zijn er veel plekjes waar ik kan beginnen. Samen met mijn moeder besluit ik om eerst de oude kippenren te lijf te gaan. Tenminste, aan het gaas te zien neem ik aan dat dit de kippenren was. Verrotte balken, gescheurd gaas en hardnekkig prikkeldraad sleuren we aan de kant. Het zweet druipt over onze ruggen. Vervolgens gaan we de brandnetels te lijf. Hoewel we goed ingepakt zijn, met lange broek, lange mouwen en handschoenen aan, weten de krengen toch regelmatig onze huid te raken. Of gewoon dwars door de handschoenen heen te prikken. Die avond zullen we nog vaak zitten te krabben.

Gras en brandnetels

De tweede klus is grasmaaien. Voor het huis kan je spreken van een gazon. Het ziet er aardig uit en is redelijk kort. Achter op het erf is er eerder sprake van een weiland. Het gras is hoog en stug. En ook hier staan veel brandnetels. Stoer haal ik onze elektrische grasmaaier uit de garage. Dit varkentje zal ik eigenhandig wassen. Terwijl eigenlijk iedereen mij voor gek uitmaakt (‘dat doe je toch op een zitmaaier’, ‘neem schapen’) begin ik aan de klus. Het duurt een paar uurtjes en ik heb blaren op de handen, maar het resultaat is naar volle tevredenheid. Weiland één is gekortwiekt. Op naar weiland twee!

« Previous Page