Geen water, geen gas. We hebben in ons nieuwe huis voorlopig alleen elektriciteit. Dat komt niet door de ouderdom, maar omdat koperdieven op het moment dat het huis op Funda stond, hun slag sloegen. Alle leidingen en kranen zijn gestolen. Als kers op de taart namen de boefjes ook de boiler en de watermeter mee.
Waterput
We hebben dus een huis zonder water en zonder gas. Maar gelukkig is er wel een waterput. Drinken doen we het niet, maar de plantjes die we afgelopen weekend voorlopig hebben ingekuild, zijn er blij mee.
In de bedstee
De eerste stap in het nieuwe huis is dus het herstellen van de leidingen. Een lastig klusje, maar manlief weet er gelukkig wel raad mee. Na twee dagen zwoegen in de bedstee (want daar staat de nieuwe watermeter) stroomt er weer water uit de kraan. Het koperwerk heeft hij vervangen door kunststofleidingen.
Oh bah!
Water betekent ook een wc. Hoewel ons terrein een kleine 5000 m2 beslaat (je zou zeggen ruimte genoeg voor een natuurlijk toilet) toch fijn. Maar voordat ik op dit toilet ga zitten, moet er toch iets gebeuren. Bij de eerste spoelbeurt kwam er uit alle randen en gaten zoveel zwarte prut, dat ik het voorlopig nog niet vertrouw. Gelukkig heeft manlief professionele stofmaskers gekocht. Die zet ik op bij de schoonmaakbeurt.
meer spinnenwebben, zand, beestjes, houtsplinters en nog meer spinnenwebben. Dat is ongeveer hoe ons nieuwe huis er van binnen uitziet. Op zolder ligt een dood vogeltje, waarschijnlijk kon het niet meer naar buiten. Het stinkt er, het is muf, er is schimmel. De vloer zakt een beetje door als we er op lopen. Manlief en ik kijken elkaar aan: hoe hadden we dat avontuur ook alweer gezien?
Huis opknappen
En in de hooischuur ligt nog een paar klompen. Ons erf zou niet misstaan in een film over het oude boerenleven. Eigenlijk is het de perfecte plek voor een nostalgische fotoshoot!
Op de helft van mijn plasticdieet. Thuis had ik ruzie, omdat ik geen rijstwafels had meegenomen én omdat ik op het punt stond om pannenkoeken zonder spek te bakken. Om maar even twee voorbeelden te noemen. Vanmiddag in de winkel keek ik verbaasd toen ik afrekende: dat was niet veel. Maar in mijn karretje zat ook niet veel. Want het meeste van wat ik normaal gesproken koop, is verpakt in plastic.
De vakantie staat voor de deur. Zal het plasticdieet moeilijker vol te houden zijn? Op vakantie valt het me altijd op dat de vuilniszak die naast de caravan staat, altijd zo snel vol is. Uiteraard hebben we geen voorraadkast in de caravan, maar het moet toch minder kunnen. Ik pak dus nog snel even wat eigen bakjes en tasjes in en ga alvast op zoek naar gezellige marktjes in de buurt. Ik heb een doel: Ook op vakantie ben ik plasticvrij!
Maar dan ben ik er nog niet. Ik fiets door naar de Ekoplaza. Daar is meer keuze en zal ik zeker slagen verwacht ik. En dan is het toch schrikken, want heel veel is in plastic verpakt! Hoewel je hier zelf je noten kunt ‘tappen’, niemand vreemd opkijkt als je brood in je eigen zak stopt en groente en fruit los meeneemt, zijn al ‘mijn’ producten geplastificeerd: kaas, havermout, toiletpapier, rozijnen en koffie. Maar ik slaag hier wel voor de vleeswaren: leverpastei in een potje. Heb ik in ieder geval dochterlief tevreden gesteld. En de vleesvervangers uit de diepvries zitten ook alleen in karton.
Overzicht houden
