Ik sta er wel vaker mee in m’n hand. Maar eerlijk gezegd heb ik geen flauw benul wat je ermee kunt maken. En ik hoor ook nooit: zo, vandaag ga ik eens lekkere koolrabi maken!
Toch is koolrabi een echte groente van dit seizoen. Gekookt smaakt koolrabi een beetje als bloemkool en rauw als bleekselderij, maar dan pittiger. Je hebt lichtgroene koolrabi en een soort die blauwpaars van kleur is
Verschil koolraap en koolrabi
Ik vergis me nog wel eens in koolraap en koolrabi. Terwijl ze eigenlijk helemaal niet op elkaar lijken. Behalve dan dat ze beiden rond zijn. Koolrabi groeit boven de grond, en koolraap is een knol die onder de grond groeit. Ook wat betreft smaak verschillen ze hemelsbreed. Koolraap is veel zoeter van smaak. Eigenlijk getuigt het van weinig groentekennis van mezelf: koolraap is namelijk een wintergroente, en koolrabi een lente- en zomergroente. Overigens is er, zo lees ik op de blog van Diana’s moestuin, ook een ras die in de herfst wordt geoogst.
Koolrabi uit Nederland?
Koolrabi kan je heel goed in je eigen moestuin verbouwen. Het is een groentesoort die in Noord-Europa veel voorkomt en gewend is aan onze temperaturen. Koolrabi wordt vooral in Duitsland geteeld. In ons eigen land vindt teelt in Zuid-Nederland op kleine schaal plaats. Het zit dus wel goed met de transport-voetprint.
Lekker recept
Koolrabi is allesbehalve een saaie groente. Het past in salades, stoofschotel, soep en als rauwkost naast de wortel en komkommer. Ook de bladeren kun je eten: bereid ze als boerenkool of gebruik ze als sla.
Omdat het vandaag weer iets frisser buiten is, gaan wij voor de stoofschotel. Dit vegetarisch recept is van de Groene Meisjes. Boordevol groente, boordevol gezondheid.
Stoofschotel met zoete aardappel, kikkererwten en koolrabi
- 2 eetlepels plantaardige olie
- 1 gesnipperd ui
- 2 tenen knoflook
- 500 gram zoete aardappel (geschild en in blokjes)
- 400 gram koolrabi (geschild en in blokjes)
- 1 rode paprika (in reepjes)
- 1 courgette in reepjes
- 1 blik (400 gram) tomatenblokjes
- 1 blik (400 gram) kikkererwten
- een flinke snuf kaneel
- 2 theelepels gemalen komijn
- 200 ml groentebouillon
- 50 gram rozijnen
- een handje korianderblaadjes
- zout en peper naar smaak
Verwarm de olie in een pan. Fruit de ui en de knoflook. Voeg de zoete aardappel, koolrabi en paprika toe. Bak de groenten een paar minuten. Voeg nu de tomatenblokjes, de kikkererwten, kaneel en komijn toe. Schep goed door.
Schenk de bouillon erbij en laat 20 minuten stoven, met een deksel op de pan.
Voeg op het laatst de courgette en de rozijnen toe en stoof deze nog zo’n 15 minuten mee. Serveer het gerecht met korianderblaadjes.
Maak koolrabi ook eens:
In reepjes in salade met appel en hazelnoten
gekookt met blokjes winterwortel
in zijn geheel gekookt, uitgehold en gevuld met ham en champignons en 20 min. in de oven
in salade met peer en rozijnen
in reepjes met een dipsausje als hapje
als soep
gevuld met rijst of gehakt
Al heel lang wil ik zelf chocoladepasta maken. Maar hoe doe je dat? Toevallig vond ik hét recept dit weekend, terwijl ik op zoek was naar een taart om onze visite mee te verwennen. Deze taart bestaat voor 50 procent uit tongstrelende chocoladepasta: 
Hazelnoten zijn te klein. Naarstig zocht ik naar een oplossing: Een hamer? Een steen? Nee, dat geeft allemaal zo’n rommel. Wat te denken dan van de knoflookpers? Net zo handig te gebruiken als hazelnotenkraker.
De chocoladepasta gebruikte ik (helaas) in zijn geheel voor de vegan Hazelnotentaart, een recept uit het inspirerende en leuke boek van de Groene Meisjes. Het is uiteraard (want vegan) een recept zonder ei en boter. Naast meel en bakpoeder zit er appelmoes en melk in. En een beetje kokosbloesemsuiker. Appelmoes heb ik niet standaard in huis, dus schilde ik een appel uit de fruitmand en kookte deze totdat hij als moes uit elkaar viel. Net genoeg voor de cake. Ik blijf het bijzonder vinden dat je cake kunt maken zonder eieren en boter.
Nu het weer echt op zomer begint te lijken, is het voor mij gedaan met de stamppot boerenkool. Hoe lekker ik het ook vind. Toch blijft stamppot nog wel een tijdje bij ons op het menu, maar dan eerder een lichtere variant. Zoals stamppot van raapstelen. En daar kan je eindeloos mee variëren.
4 grote aardappelen
Alsof de leggings van dochterlief weten dat de zomer eraan komt. De een na de ander heeft een gat. En uiteraard niet precies op een naad, zodat ik ‘m nog kan dichten, maar gewoon midden in de stof. Dus ging ik op zoek naar een idee voor hergebruik van legging met gaten. En ik vond deze plantenhanger.
Macramé is hip
Op zolder ligt een tas vol oude spijkerbroeken. Te slecht om weg te geven, omdat ze slijtageplekken vertonen op vervelende plekken. In de kledingcontainer gooien vind ik eigenlijk ook zonde, want de stof is nog zo mooi. Ik kan dan misschien de broek niet meer dragen, maar er is vast wel creatiefs te bedenken met spijkerstof.
Dus de schaar ging erin. Want ik zag er een mooi rokje in voor dochterlief. Het verbaasde me hoe simpel een rokje maken kan zijn. Knip, naai, klaar. Oké, het was iets meer werk, maar moeilijk is het niet. Online vind je veel patronen, van makkelijk tot moeilijk. Bij dit rokje heb ik niet eens een patroon gebruikt, maar een ander rokje als voorbeeld gebruikt. De boord die erop zit, is de boord van een oude trui van manlief. De rest van die trui heb ik inmiddels ook verknipt. Daar rolt (hopelijk) binnenkort een ander pronkstuk uit.
Smeer jij net als ik kokosolie op je huid? Of misschien gebruik je het als ingrediënt van je tandpasta en deodorant? Dan ken je vast het probleem wel in de winter: Het is keihard en smeert niet lekker. Ik moet de tandpasta echt uit het potje schrapen en dan proberen op mijn tandenborstel te krijgen. Met als gevolg dat de helft meestal ernaast belandt. Niet echt handig. Maar toen vond ik deze tip om kokosolie smeerbaar te maken: klop van te voren de kokosolie, alsof het slagroom is. Gewoon met de mixer, een minuutje of vijf. Ik deed dat afgelopen weekend en mijn kokosolie-gezichtcrème blijft werkelijk boterzacht.
Goed voor je huid
DIY: wanten en muts haken
Mijn voornemen om minder vlees te eten betekent niet dat ik nu alleen maar kant en klare vegaburgers naar binnen zit te werken. Hoewel ik sommige best smaakvol vind, word ik niet echt gelukkig als ik op de verpakking de lange lijst ingrediënten lees.